Οι special olympics, η φλόγα, η συγκίνηση, μια ωραία τελετή, μια βαριά προσβολή, η ανεπάρκεια, η υποστολή της σημαίας και η οργή...

Ήταν όμορφα, ήταν συγκινητικά και ήταν κατανυκτικά...

...είναι τιμή, είναι ευλογία και είναι καμάρι να ξεκινά η φλόγα της πίστης της αγάπης και της ελπίδας από μια μικρή και ξεχασμένη πόλη σαν τις Φέρες.

Η φλόγα, που μαζί με  το ολυμπιακό πνεύμα, φωτίζει την δύναμη της ψυχής και της θέλησης των αθλητών των special olympics και θα ταξιδέψει σ' όλη την Ευρώπη το μήνυμα της ανθρωπιάς, ξεκίνησε από τ' άσβεστο καντήλι της δικής μας Κοσμοσώτειρας!

Ήταν μιά μεγάλη μέρα και ήταν μιά ωραία και συγκινητική τελετή... 

.

Κι ενώ στις Φέρες όλα πήγαιναν καλά, η τελετή προχωρούσε όπως είχε σχεδιαστεί, οι επίσημοι χαμογελούσαν, οι πολίτες χειροκροτούσαν, οι κάμερες κατέγραφαν, την ίδια στιγμή, στο Δέλτα του Έβρου ξεκίναγε ένας πρωτόγνωρος και εντελώς απρόσμενος καυγάς...

Το χρονικό της ξεφτίλας έχει ως εξής:

Στο πρόσφατα, πάρα πολύ όμορφα, εξωραϊσμένο λιμανάκι, μπροστά στο αναψυκτήριο, γίνονται οι τελευταίες ετοιμασίες για την υποδοχή και περιήγηση της φλόγας..

Υδροφόρες του Δήμου καταβρέχουν τον μόλις προ διημέρου ξυμένο και ισιωμένο δρόμο ώστε να μη σηκώνεται σκόνη από τη διέλευση των οχημάτων...

(αν αυτό το ξύσιμο γινόταν μια φορά το μήνα, τους προηγούμενους τρεις μήνες, αν αυτό το βρέξιμο γινόταν μια φορά τη μέρα, τα μεγάλα τουριστικά γραφεία θα συνέχιζαν να στέλνουν τα λεωφορεία τους και οι τουρίστες δεν θα είχαν πάψει να επισκέπτονται το ανατολικό Δέλτα. Το τουριστικό κέντρο του Δήμου Φερών δεν θα είχε απαξιωθεί και δεν θα είχε καταντήσει -από πλευράς επισκεψιμότητας- στο σημερινό χάλι)

Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα, γιά το οποίο θα κάνουμε κουβέντα στο άμεσο μέλλον.

.

Γυρνάμε λοιπόν στα προχτεσινά. Στο αναψυκτήριο κάποιοι από τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο Δέλτα πίνουν τον καφέ τους. Ανάμεσά τους κι ένας από τους βαρκάρηδες του ΤΚΔΦ (Τουριστικό Κέντρο Δήμου Φερών), που θα έπαιρνε μέρος στην περιφορά της φλόγας.

Στην είσοδο του καταστήματος υπάρχουν δύο ιστοί, που πάνω τους πάντα κυματίζουν η Ελληνική σημαία και μία άλλη με το έμβλημα του Δήμου Φερών.

Ξαφνικά εμφανίζεται ένας υπάλληλος της δημαρχίας, ο οποίος αφού υποστέλλει τη σημαία του Δήμου και την αντικαθιστά με αυτή των special olympics, αρχίζει να κατεβάζει την Ελληνική σημαία.

Στην ερώτηση, εκ μέρους των παρευρισκομένων, γιατί το κάνει αυτό, απαντά πως έχει εντολή να την αντικαταστήσει με την σημαία της Πολωνίας!

Εξαγριωμένοι οι ντόπιοι του λένε πως δεν θα επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο, πως η σημαία αποκλείεται να κατεβεί από το κέντρο του Δέλτα  και απειλείται σύρραξη. Προτείνουν να αναρτηθεί η Πολωνική σημαία κάτω από την Ελληνική ή μαζί με την σημαία των special olympics.

Ο υπάλληλος της δημαρχίας επικοινωνεί με προϊστάμενό του και παίρνει εντολή να προχωρήσει στην αλλαγή. Οι ντόπιοι το απαγορεύουν και τα πνεύματα έχουν οξυνθεί επικίνδυνα.

Και τότε ο προϊστάμενος του υπαλλήλου ζητά την συνδρομή της αστυνομίας. Οι αστυνομικοί επεμβαίνουν, αρνούνται όμως να κατεβάσουν την Ελληνική σημαία αλλά απωθούν τους διαμαρτυρόμενους, ώστε ο υπάλληλος να ολοκληρώσει την αποστολή του.

Ο βαρκάρης του ΤΚΔΦ παίρνει τη βάρκα του και φεύγει, αρνούμενος να πάρει μέρος στην τελετή.
Οι κάτοικοι είναι εξοργισμένοι και η ομαλή εκτέλεση των προγραμματισμένων εκδηλώσεων κρέμεται από μιά κλωστή.
Στη γη της ουτοπίας, οι Έλληνες αστυνομικοί φυλούν μιά ξένη σημαία, στην τελευταία άκρη της Ελλάδας, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τα σύνορα με την Τουρκία...
.
Φτάνει η πομπή με τους επίσημους, τους αθλητές και τους φρουρούς της φλόγας...

Η τελετή εξελίσεται ομαλά...

.

.

...με αποκορύφωμα τη μεταλαμπάδευση της φλόγας από βάρκα σε βάρκα

.

.

.

Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν κι όλα πήγαν καλά, όλοι είναι ευχαριστημένοι, κανείς δε φαίνεται να πήρε χαμπάρι τι έγινε νωρίτερα, κανείς δε φάνηκε να πρόσεξε την απουσία της σημαίας.

Οι επίσημοι, οι κάμερες και οι αθλητές φεύγουν, η φλόγα παίρνει το δρόμο για το μακρινό της ταξίδι...

.

Η ζωή μας επιστρέφει στους κανονικούς της ρυθμούς και η σημαία μας στον ιστό της...

Όμως μια πίκρα έμεινε στο στόμα μας. Και τούτη τη φορά δεν θα την κρατήσουμε. Θα τη βγάλουμε, να μάθει ο κόσμος τα ρεζιλίκια. Κανονικά θα' πρεπε να' χουμε φύγει όλοι οι βαρκάρηδες, μαζί με το Χρήστο το Σαρηγιαννίδη (που κάπου στο βάθος της ψυχής μου αισθάνομαι πως τον πρόδωσα), να μην έχουν βάρκες να κάνουν την εκδήλωση. Μα αν το κάναμε, θα ρεζιλευόμασταν όλοι, θα ρεζιλευόταν ο τόπος μας. Με την παραμονή μας, η ξεφτίλα έμεινε στους λίγους, τους ελάχιστους, τους ανεπαρκείς, σ' αυτούς που λησμόνησαν πως γι' αυτό το πανί, πριν λίγα χρόνια, κάποια παληκάρια έχασαν τη ζωή τους στα ξεράδια που λέγονται Ίμια. Όχι δεν είμαστε εθνικισταράδες, εκτός κι αν εθνικιστής είναι όποιος αγαπάει τον τόπο του. Μα ζούμε στα σύνορα. Κι οι άνθρωποι των συνόρων, όλων των συνόρων της γης, έχουν ένα αλλιώτικο δέσιμο, ένα διαφορετικό δεσμό με τα σύμβολα της πατρίδας τους...

Δεν τελειώνει εδώ το θέμα. Δεν θα το αφήσουμε να τελειώσει. Γιατί έρχονται εκλογές. 

Κι όποιος παίζει με το Δέλτα, όποιος προσβάλλει τους ανθρώπους του, όποιος δεν είναι άξιος να κάνει τη δουλειά του σωστά κι όποιος δεν σέβεται τη γαλανόλευκη θα φάει μαύρο.

.

Γιώργος Αποστολόπουλος