Συγγνώμη...

Πολύ εύκολα ξεχάστηκε ο λόγος γιά τον οποίο ο κόσμος κατέβηκε στο δρόμο.
Πολύ εύκολα οι κάμερες εστίασαν σε δυό μόνο σημεία.
Πολύ εύκολα κρύψανε τις 200.000 κόσμου που φώναξαν χθές τη φτώχεια τους, πίσω από μιά χούφτα διεστραμμένους, γνωστούς - ασύλληπτους φονιάδες.

Τέσσερις άνθρωποι νεκροί... μα κανείς δεν φταίει...
Οι πολιτικοί ρίχνουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο...
Η εργοδοσία ρίχνει την ευθύνη στους πολιτικούς....
Τα συνδικάτα ρίχνουν την ευθύνη στην εργοδοσία...
Η εργοδοσία ρίχνει την ευθύνη στην αστυνομία...
Η αστυνομία ρίχνει την ευθύνη στους αντιεξουσιαστές...
Οι αντιεξουσιαστές ρίχνουν την ευθύνη σε όλους εμάς...
Τελικά όλοι έχουν δίκιο. Φταίμε εμείς. Εμείς που δεν ήμασταν εκεί να φυλάξουμε αυτά τα παιδιά, να διώξουμε τους αντιεξουσιαστές, να ηρεμήσουμε την αστυνομία, να κράξουμε την εργοδοσία που κρατούσε την τράπεζα ανοιχτή, να συμπαραταχτούμε με τα συνδικάτα, να δώσουμε στους πολιτικούς να καταλάβουν πως δεν πάει άλλο, πως τους πήραμε χαμπάρι....
Φταίω εγώ. Αισθάνομαι φταίχτης και ζητώ συγγνώμη αφού κανείς άλλος δεν τό΄κανε ακόμη.

Γ. Αποστολόπουλος