Κε Παπανδρέου...

Κύριε πρόεδρε της κυβέρνησης.

   Σας είναι βεβαίως γνωστό το σημαντικό έργο που επιτελούμε οι κυνηγοί, ο καθένας μόνος του, αλλά και μέσω των οργανώσεων μας, για την προστασία της υπαίθρου. Έργο που γίνεται αποκλειστικά με δικά μας χρήματα, χωρίς οποιαδήποτε εθνική ή ευρωπαϊκή επιχορήγηση.

Η κυνηγετική δραστηριότητα είναι τρόπος ζωής, πάνω από κόμματα, πολιτικά και θρησκευτικά πιστεύω για περισσότερους  από 250.000 Έλληνες κυνηγούς, κατόχους της σχετικής άδειας. Αν σε αυτούς συνυπολογίσουμε τους υπερήλικες συναδέλφους που «κατέθεσαν τα όπλα» παραμένουν όμως κυνηγοί, τους νεότερους που θέλουν αλλά δεν μπορούν επειδή τα 700 ευρώ του μισθού τους δεν φτάνουν, τις οικογένειες των πιο πάνω αλλά και τις πολλές χιλιάδες ανθρώπων που οικονομικά εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα, περισσότερο ή λιγότερο από τη νόμιμη και συνταγματικά κατοχυρωμένη κυνηγετική δραστηριότητα, φτάνουμε σε ένα άθροισμα πολύ πάνω του ενός εκατομμυρίου Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι εδώ και καιρό αδικούνται από ένα άτυπο αλλά καλά στημένο διωγμό.

   Η κατάθεση (όπως κάθε χρόνο) στο Συμβούλιο της Επικράτειας από τη Ζωοφιλική Οικολογική Ένωση Ελλάδας (ένα σωματείο με 3 ενεργά μέλη), αίτησης ακύρωσης κατά της ρυθμιστικής απόφασης θήρας για την τρέχουσα κυνηγετική περίοδο 2009–2010 μας έχει αναστατώσει και η δρομολογούμενη απαγόρευση του κυνηγιού μας έχει εξοργίσει.

   Φυσικά γνωρίζετε, ότι όλοι εμείς οι κυνηγοί που ζούμε στη φύση, αυτονόητα επιθυμούμε και αγωνιζόμαστε για ένα υγιές περιβάλλον σε αρμονία με τις παραδοσιακές ανθρώπινες δραστηριότητες μέσα σε αυτό. Δραστηριότητες που είναι απόλυτα συμβατές με την αειφορική διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος και την πολυδιαφημισμένη πράσινη ανάπτυξη, έτσι όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο και όπως επιτάσσει η Εθνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία.

   Στις μέρες μας, παραγνωρίζεται συστηματικά η συμβολή των κυνηγών στην προστασία του περιβάλλοντος και αποσιωπούνται τα οφέλη του κυνηγίου, για τη φύση, για εμάς τους τους κυνηγούς και τις οικογένειές μας, αλλά και για όσους εμπλέκονται οικονομικά, άμεσα ή έμμεσα με το κυνήγι. Αντίθετα, παρατηρείται μια εντελώς παράδοξη προσπάθεια δαιμονοποίησης του κυνηγιού. Η απαγόρευση του κυνηγίου είναι το πρώτο (και δυστυχώς το μοναδικό) μέτρο που λαμβάνεται στις λεγόμενες προστατευόμενες περιοχές, πολλές φορές με θολές και όχι νόμιμες μεθοδεύσεις. Εκδιώκονται οι νόμιμοι κυνηγοί και συνήθως αναλαμβάνουν δράση οι καταπατητές, οι εκχερσώσεις, η παράνομη οικοδόμηση, η παράνομη υλοτομία, η παράνομη βόσκηση, η απόθεση σκουπιδιών, η εγκατάλειψη...

 
   Γύρω από το κυνήγι αναπτύσσεται μεγάλη οικονομική δραστηριότητα. Πολλές χιλιάδες επιχειρήσεις με αντίστοιχο αριθμό εργαζομένων έχουν αποκλειστικό αντικείμενο τα είδη κυνηγίου. Πολλές χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, (καταλύματα, καφενεία, ταβέρνες, αρτοποιεία, βενζινάδικα κρεοπωλεία κλπ), στα πιο απομακρυσμένα και άγνωστα χωριά της παρακμάζουσας Ελληνικής επαρχίας, κατά τους χειμερινούς μήνες της πλήρους εγκατάλειψης, στηρίζουν την οικονομική τους επιβίωση στους κυνηγούς.

Από την άλληι οι διάφορες μοδάτες «οικολογικές» Μ.Κ.Ο, που χρηματοδοτούνται γενναία από ευρωπαϊκά και εθνικά κονδύλια, έχουν αναγορευτεί ως οι μοναδικοί συνομιλητές στο αρμόδιο Υπουργείο, ενώ  αγνοούνται παντελώς οι κυνηγετικές οργανώσεις με το τεράστιο και αναγνωρισμένο (και από εσάς τον ίδιο) έργο τους.

Κύριε πρόεδρε,

Η Πολιτεία θα κληθεί να δώσει λύση στο πρόβλημα που θα δημιουργήσει μια απόφαση του Σ.Τ.Ε.για τυχόν διακοπή του κυνηγίου και εσείς προσωπικά, καλείστε να πάρετε θέση, υπέρ ή κατά, ενός μεγάλου και πολύ σημαντικού κοινωνικού συνόλου που ασχολείται άμεσα ή έμμεσα με την κυνηγετική δραστηριότητα. Σε αυτές τις στιγμές η μή θέση εκλαμβάνεται ως αδιαφορία – αρνητική στάση.

Όλοι εμείς περιμένουμε από εσάς να πάρετε θέση υπέρ του Κυνηγίου, έτσι όπως παραδοσιακά έχει οργανωθεί και βιώνεται μέχρι σήμερα, στην Πατρίδα μας και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες.