Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Ψεύτες και ψεύτικοι...

Ψεύτες και ψεύτικοι...



Η αρχική ανάρτηση, στις 18 Ιανουαρίου 2017, είχε ως εξής:

«Ψεύτες και ψεύτικοι...
Μακριά από τη φύση κι έξω από τη φύση σας, υποκριτές, τάχα μου και δήθεν σωτήρες του περιβάλλοντος, επαγγελματίες διασπαθιστές των Εθνικών και Ευρωπαϊκών χρημάτων, κλέφτες των κονδυλίων που θα μπορούσαν να προσφέρουν κάτι στη φύση της χώρας μου, αληταράδες βερμπολάγνοι, μαχητές του καναπέ και του facebook, απατεώνες της οικολογίας, που περιμένετε Πρωτομαγιά και Καθαροδευτέρα να βγείτε σε κανα χωράφι, να ντερλικώσετε παϊδάκια και να πετάξετε αητό, λωποδύτες των ΜΚΟ, των φορέων "διαχείρισης", των εταιρειών "προστασίας" κι όλοι οι ηλίθιοι, φανατικοί και μισαλλόδοξοι που τους υποστηρίζετε και τους δίνετε δύναμη και υπόσταση...
   
Τις προηγούμενες μέρες, την ώρα που εσείς σκούζατε, τσιρίζατε, υπογράφατε petitions, διαρρυγνύατε τα ιμάτιά σας απαιτώντας την απαγόρευση του κυνηγιού, πίσω από μικρόφωνα ραδιοφωνικών σταθμών και μπροστά από κάμερες τηλεοπτικών, πάντα από την άνεση του θερμαινόμενου γραφείου σας, οι "φονιάδες" κυνηγοί, σε όλη την Ελλάδα, παράτησαν τα τουφέκια τους -όχι επειδή τους απαγορεύτηκε αλλά γιατί έτσι κάνανε πάντα- κυλίστηκαν στα χιόνια, τσακίστηκαν στους πάγους, κολλήσανε στις λάσπες, κουβαλήσανε στην πλάτη τις τροφές που πληρώσανε από την τσέπη τους και κάμανε το καθήκον τους, έτσι όπως κάνανε πάντα.
Εσείς, γιά άλλη μιά φορά, ΔΕΝ ΗΣΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ!
Έτσι όπως δεν ήσασταν ποτέ, έτσι όπως δεν θα είσαστε ποτέ, γιατί είστε λίγοι, φτηνοί και άχρηστοι. Γιατί είστε βολεμένοι και βολεψάκηδες, ανίκανοι να προσφέρετε οτιδήποτε εκτός απ' τη χολή και το φαρμάκι που κουβαλάτε στις μαύρες σας ψυχές...
Όξω ψεύτες.»



 Σήμερα 24 Ιανουαρίου 2017
Να εξηγιόμαστε, γιά να μην παρεξηγιόμαστε:
    Προσωπικά δεν έβρισα κανέναν. Βρίζεις κάποιον όταν αναφέρεσαι προσωπικά και ονομαστικά σ' αυτόν. Το ότι με αναγουλιάζουν οι τάχα και οι δήθεν, οι απατεώνες, οι ψεύτες και οι κλέφτες, είναι στάση ζωής και δεν συνιστά ύβρη, σύμφωνα, όχι μόνο με τον δικό μου τρόπο σκέψης αλλά και με την Ελληνική νομοθεσία.
Η ανάρτησή μου ήταν προϊόν της οργής ενός απλού πολίτη. Θεωρώ πως το ότι είμαι κυνηγός δεν μου αφαιρεί την ιδιότητα του πολίτη, ούτε το δικαίωμα να εξοργίζομαι...
    Θα προσπαθήσω, όσο γίνεται περιληπτικά, αν και δεν είναι εύκολο, να σας εξηγήσω τους λόγους της οργής αυτής και ίσως να χρειαστεί να κρίνετε από την αρχή τα γραφόμενα. (Όσοι τουλάχιστον δεν έχουν χάσει την ικανότητα κρίσης, λόγω υπέρμετρης και βολικής ιδεοληψίας)...
    Το πρώτο χιόνι στο Δέλτα του ποταμού Έβρου, όπου ζω, κατοικώ και εργάζομαι, έπεσε το απόγευμα της 30ης Δεκεμβρίου 2016 και από τότε είναι ακόμα, σήμερα χιονισμένα. Καλή η χιονισμένη Πρωτοχρονιά, καλές οι άσπρες μέρες που είδαμε αλλά:
Τέσσερις μέρες μετά και σε συνδυασμό με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (μέχρι -17 είδαμε), το Δέλτα ήταν ένα απέραντο παγωμένο τοπίο. Πανέμορφο μα φονικό.
Σ' αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδων στρεμμάτων πάγου ζουν εκατομμύρια υδρόβια και παρυδάτια πουλιά, όλοι το ξέρουν.
Τα πουλιά αυτά εγκλωβίστηκαν, έμειναν χωρίς τροφή και νερό ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ!
   
Το κυνήγι απαγορεύτηκε και καλά έκανε κατά την προσωπική μου άποψη κι ας με μισήσουν οι συνάδελφοι που πιστεύουν πως δεν έπρεπε ν' απαγορευτεί. Προσωπικά δεν θεωρώ άσκηση θήρας το να πυροβολεί κάποιος ανυπεράσπιστα πλάσματα, που στην αγωνία τους να επιβιώσουν από το κρύο και την πείνα, μειώνουν τις φυσικές τους άμυνες έναντι του οποιουδήποτε θηρευτή.
 Όμως:
Πεθάνανε πάρα πουλιά στο Δέλτα του Έβρου, τις τελευταίες μέρες, κύριοι, παρά την απαγόρευση του κυνηγιού. Πεθάνανε από ασιτία, έλλειψη νερού και κρύο.
Πεθάνανε περισσότερα πουλιά, απ' όσα θα πεθαίνανε αν μαζευόντουσαν όλοι οι κυνηγοί της Ελλάδας και κυνηγάγανε μέρα - νύχτα, χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό στο χώρο άσκησης του κυνηγιού, στη χρονική διάρκεια του και χωρίς κανένα όριο στην κάρπωση θηραμάτων!
    Οι άνθρωποι που ζούμε στο Δέλτα και που ζούμε το Δέλτα, ξέραμε τι θα γίνει. Το ξέραμε καλά! Το έχουμε ξαναδεί, πολλές φορές, στο παρελθόν.
Βγήκαμε στα τοπικά ΜΜΕ και ζητήσαμε βοήθεια. Φωνάξαμε, τσακωθήκαμε, ζητήσαμε την ευαισθητοποίηση του κόσμου και την ενεργοποίηση των «αρμοδίων»…
Φωνή βοόντων εν τη ερήμω! Κανείς δεν συγκινήθηκε, κανείς δεν κινητοποιήθηκε…
Οι «ευαίσθητοι» και οι «οικολόγοι» ήταν πολύ απασχολημένοι με το να υπογράφουν petitions στο avaaz για την απαγόρευση του κυνηγιού κι αποξεχαστήκανε εκεί και μετά την επιβολή της…
    Στον νομό Έβρου δραστηριοποιούνται δύο φορείς διαχείρισης, καμιά εξηνταριά σύλλογοι, σωματεία, εταιρείες κτλπ, που τάχαμου νοιάζονται για το περιβάλλον. Κανείς… τίποτα.
Κάποιοι, πολλοί, απ’ αυτούς, επιχορηγούνται για να «νοιάζονται» για το περιβάλλον. Κανείς, τίποτα…
Υπάρχουν και κάποιες χιλιάδες δήθεν «οικοευαίσθητων» πολιτών… Κανείς. Τίποτα!
Ένα κιλό καλαμπόκι ζωοτροφής κοστίζει 0,09. Με ένα ευρώ παίρνεις δέκα κιλά!
ΚΑΝΕΙΣ δεν πήγε να δώσει δύο ευρώ, να πάρει μια σακούλα, να το φέρει να το ρίξουμε στα πουλιά. Κανείς δεν σήκωσε το τρυφερό του κωλαράκι από τον καναπέ, να ρθεί να βοηθήσει την κατάσταση.
    Οι μόνοι που έτρεξαν, για άλλη μια φορά, ήταν οι κυνηγετικοί σύλλογοι της περιοχής. Κάποιος ανόητος είπε: «για να τα παχύνουν και να τα σκοτώσουν ύστερα»! Πληροφοριακά, αν και δεν θά ‘πρεπε να ασχολούμαι με τόσο ολοφάνερες βλακείες, θα σας πω ότι οι ρίψεις τροφής γίνονται μέσα σε καλά φυλασσόμενους χώρους – καταφύγια, όπου έτσι κι αλλιώς απαγορεύεται πάντα το κυνήγι κι ένα από τα πλεονεκτήματα της επιλογής αυτής είναι ότι τα πουλιά μαζεύονται εκεί και είναι πιο προστατευμένα από τον αλήτη τον λαθροθήρα, που μπορεί να δει την κατάσταση σαν ευκαιρία να κάνει τον άντρα.
   
Εδώ ξεκινάει μια άλλη συζήτηση. «Δεν είναι σωστό να ταΐζουμε τα άγρια πουλιά», λέει ο άλλος. ΣΩΣΤΟ! Όταν δεν υπάρχει απόλυτη ανάγκη, όταν δεν μπαίνει θέμα επιβίωσης, τότε είναι λάθος. Είναι λάθος να ρίχνεις τις γωνιές του κρουασάν σου στις πάπιες, τότε που έρχεσαι να «θαυμάσεις το μεγαλείο της φύσης» και να δείξεις πως νοιάζεσαι, το καλοκαίρι, όταν μπορούν εύκολα να βρουν άφθονη τροφή, γιατί έτσι παύουν να βλέπουν τον άνθρωπο σαν θηρευτή, που είναι από τη φύση του κι έτσι πρέπει να τον βλέπουν και αρχίζουν να τον βλέπουν σαν ταϊστή, που είναι το παρά φύση.
Και ναι η φύση αυτορυθμίζεται, όταν την έχεις αφήσει στην ησυχία της. Όταν όμως έχεις κάνει μυριάδες επεμβάσεων σ’ αυτήν, τότε η αυτορρύθμιση πάει περίπατο και σε περίπτωση ακραίων καταστάσεων, πρέπει να πάρεις μέτρα, να την βοηθήσεις να ρυθμιστεί.
Όταν πριν δεκαετίες φτιαχτήκανε (κατόπιν εντολής του ΝΑΤΟ παρακαλώ!) τα αναχώματα και αποστραγγίστηκαν εκατοντάδες χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων βάλτου, όταν τα υγρά λιβάδια, τα ενδιαιτήματα, ο τόπος δηλαδή όπου ζούσαν, αναπαραγόντουσαν και τρέφονταν τα υδρόβια, μετετράπησαν σε χωράφια, κατόπιν καταστροφικών επιλογών κάποιων ντόπιων πολιτικών (καλό deal, δώσανε στον κόσμο άχρηστα χωράφια γιά να πάρουνε χρήσιμες ψήφους) και με τη συναίνεση και την συνυπογραφή κάποιων δήθεν επιστημόνων και «διαχειριστών» του τόπου, όταν η Δασική Υπηρεσία φώναζε πως αυτό είναι έγκλημα αλλά κανείς δεν την άκουγε, η περίφημη φυσική αυτορρύθμιση ακυρώθηκε άπαξ και διά παντός.

  
  Ο κυνηγετικός σύλλογος Φερών είναι, αν όχι ο μικρότερος, ένας απ’ τους μικρότερους της Ελλάδας. Καμιά τριακοσαριά ανθρώποι όλοι κι όλοι. Οικονομικά, ταμειακά αποθέματα και τέτοια, απλά  ανύπαρκτα. Οι άνθρωποί του όμως που γνωρίζουν το Δέλτα, έβαλαν το χέρι στην τσέπη ή στην αποθήκη με τις ζωοτροφές τους κι έκαναν το καθήκον τους.
Εσύ, οικολόγε μου, δεν τό’καμες.
Από την άλλη, κάποιοι μεγαλοσύλλογοι της Αττικής και των μεγαλουπόλεων, με τις χιλιάδες των μελών, που όμως στον Έβρο θα ‘ρθουν για να κυνηγήσουν, αποταμιεύουν, ενώ απαγορεύεται, αν δεν κάνω λάθος, πολλές χιλιάδες ευρώ και ξοδεύουν άλλα τόσα σε φανφάρες και φιγούρες, τα ίδια δηλαδή που κάνουν και οι «οικοευαίσθητες» οργανώσεις και ΜΚΟ. Και τα πουλιά συνεχίζουν να πεθαίνουν αβοήθητα. Και κάποιοι αναίσθητοι συνεχίζουν να κάνουν τους ευαίσθητους…

    Όταν η θερμοκρασία πέφτει τόσο χαμηλά, όταν τα νερά παγώνουν, τα πουλιά ψάχνουν να βρουν κάπου ν’ απαγκιάσουν. Μαζεύονται σε «κουμούλες» στοιβάζονται το ένα δίπλα στο άλλο, κυριολεκτικά το ένα πάνω στο άλλο κι έτσι στοιβαγμένα, εκεί στο απάγκιο, τα βρίσκουμε το πρωί, κοκαλωμένα, νεκρά από αδυναμία και παγωνιά. Τα τσακάλια και τα γεράκια θα πεθάνουν απ’ το πολύ φαΐ… Κι εσύ, υποκριτή ή αδαή (το ίδιο μου κάνει) συνεχίζεις να μιλάς για αυτορρύθμιση και, φορώντας το γεμισμένο με πούπουλο πάπιας μπουφάν σου, να λες πως το τάισμα είναι λάθος;
Βολικό! Μια χαρά δικαιολογία για να μην κουνήσεις το δαχτυλάκι σου, να δικαιολογήσεις την ανυπαρξία και την αναισθησία σου. Για να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου, που δεν ήσουν ποτέ εκεί.
Για να συνεχίσεις να οικολογίζεις άκοπα και ανέξοδα, τη στιγμή που οι «οικολογικές» οργανώσεις και ΜΚΟ εξανεμίζουν, μαζί με τη συνεισφορά σου για τη σωτηρία του πλανήτη και τα χρήματα των ταμείων του κράτους, που αφήνει τα οχήματα του Δασαρχείου χωρίς καύσιμα.
Για να συνεχίσεις να κλείνεις τον διακόπτη της ΔΕΗ την «ώρα της γης» και τα μάτια στον μαζικό θάνατο χιλιάδων πουλιών, σ’ ένα παγωμένο περιβάλλον, που δεν μπορεί πλέον να αυτορυθμιστεί, επειδή εσύ κι όμοιοί σου, γι άλλη μια φορά, δεν ήσασταν εκεί ή ήσασταν για να χειροκροτήσετε, όταν αυτοί που σήμερα κάνουν επάγγελμά τους τη «σωτηρία του πλανήτη» χώνανε τα βρωμόχερά τους και βιάζανε τη φύση.
  
  Όπως δεν ήσουν εκεί, όταν μαζί με το Θανάση και το Σταμάτη σπάσαμε τα χέρια, τα πόδια και τις προπέλες μας, προσπαθώντας να σπάσουμε τον πάγο στη λίμνη των νυμφών, ν’ ανοίξουμε λίγο νερό, να πιούν τα πουλιά. Όπως δεν θα είσαι εκεί όταν θα πληρώνω τα 850 ευρώ ζημιά που έπαθε το ποδαρικό της μηχανής μου, όπως δεν θα είσαι εκεί όταν θα πληρώνει τη ζημιά του ο ανθρωπάκος που του ‘φυγε το αμάξι κάτω απ’ το ανάχωμα κι εκείνος έκλαιγε για το καλαμπόκι που χύθηκε και δεν θα φτάσει στα πουλιά.
Και σε πείραξε το «όξω» που έγραψα στην πρώτη ανάρτηση;;;
Ωρέ όξω ψεύτες. Όξω και ουστ, μελάτοι «ευαίσθητοι».


  

Όσο γιά σένα επαγγελματία, δήθεν σωτήρα, επιστήμονα της  προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης, που διοργανώνεις την «ημέρα των πουλιών», την «ημέρα του περιβάλλοντος» την «ημέρα των υγροβιότοπων» και καλείς τα σχολειά, για να φαρμακώσεις τις ψυχές των παιδιών με αντικυνηγετικό μένος, ήρθε η ώρα να μάθουν όλοι πως την ημέρα που τα πουλιά πεθαίνανε κατά χιλιάδες από πείνα, δίψα και κρύο....     

         ...ΕΣΥ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝΑ ΕΚΕΙ…


                                                                                       
                                                                                                                   Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος (Θαλασσινός)