Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

"Έγραψε" ο Γιάννης Ξανθούλης!!!

Επιτέλους φτωχοί...
Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους ... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...

ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

.
Το βρήκαμε στο υπέροχο blog: Taxalia...
Από μας, ένα μόνο σχόλιο: respect!!!

Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;


   …από αρχαιοτάτων χρόνων, μια απ΄τις πιο συνηθισμένες ατάκες – ερωτήσεις των Ελλήνων! Και φυσικά όπου Έλληνας και απάντηση, όπου Ρωμιός και άποψη. Από τους τυχερούς Ρωμιούς ο γράφων, ελόγου μου δηλαδή, εκτός από τον καφενέ και την παρέα έχω κι ένα βήμα να  την καταθέτω γραπτή την γνώμη μου κι αυτό θα κάνω, για να τιμήσω και να ευχαριστήσω τους ανθρώπους εκείνους που μου δώσανε αυτό το βήμα. Κάποιοι θα συμφωνήσουν με τα γραφόμενα, που είναι προϊόν μιάς μικρής προσωπικής έρευνας, κάποιοι όχι, αλλά κάντε μου τη χάρη, βολεμένοι μου αγωνισταράδες του καναπέ και των κλειστών κι απρόσιτων γραφείων, καθώς κι εσείς ύποπτα σιωπηλοί επαγγελματίες κι άρχοντες των Μ.Μ.Ε. να το ψάξετε λίγο το θέμα. Γιατί αν μια στις χίλιες έχω δίκιο, η πράσινη ανάπτυξη που μας υπόσχονται, θα φέρει μαύρες μέρες για τους πολλούς και άφθονο μαύρο χρήμα για τους λίγους, τους εκλεκτούς της.
   Η ιστορία ξεκινάει από πιο παλιά, από τότε που η οικολογία ξεκίνησε σαν ένα αυθαίρετο, σχεδόν επαναστατικό κίνημα, ανθρώπων με καλές προθέσεις, με πραγματικές και βάσιμες ανησυχίες και διάθεση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, με κέντρο τον άνθρωπο, χωρίς καμιά απολύτως προσδοκία κέρδους, για να καταντήσει σήμερα μέσο βιοπορισμού και πολλές φορές κερδοσκοπίας κάποιων επαγγελματιών οικολάγνων, που χώθηκαν στο κίνημα επιδεικνύοντας θολές περγαμηνές και κραδαίνοντας -κάλπικες και αμφισβητούμενες, από μεγάλους επιστήμονες, σε όλο τον κόσμο σήμερα- απειλές, που μίλαγαν για τρύπες στην ατμόσφαιρα, υπερθέρμανση του πλανήτη, καταστροφή του περιβάλλοντος άνευ επιστροφής και άλλα τέτοια εφιαλτικά, σπέρνοντας τον πανικό και το φόβο.
Έτσι το όμορφο, το ανθρώπινο κίνημα έγινε Μ.Κ.Ο. Μεταλλάχτηκε σε μια καλοστημένη παγκόσμια πλεκτάνη, αδίστακτων, μονοδιάστατων ανθρώπων που φορούν σανδάλια αλλά οδηγούν freelander, που μιλούν ένα ιδιόρρυθμο λεξιλόγιο, γεμάτο ακαταλαβίστικες «επιστημονικές» εκφράσεις, που καταστροφολογούν αναπόδεικτα αν όχι στημένα, που μαγειρεύουν κατά πως τους βολεύει τα αποτελέσματα ερευνών, για τις οποίες καλοπληρώνονται από τα χρήματα των λαών, για να  εκμεταλλεύονται τη δικαιολογημένη ανησυχία των - νέων κυρίως – κατοίκων των αστικών κέντρων και την άγνοιά τους σ΄ότι έχει να κάνει με την επαρχία, παιδιών της πόλης, που δεν έμαθαν ποτέ πως φυτρώνει η τομάτα, που νομίζουν πως άλλο ζώο είναι το αρνί κι άλλο το πρόβατο.
   Νεοφασιστικών μεθόδων οι περισσότερες (γιατί υπάρχουν και κάποιες που νοιάζονται πραγματικά για το περιβάλλον και μόνο, που όλως τυχαία είναι αυτές που παίρνουν τις λιγότερες επιχορηγήσεις ή κάποιες φορές δεν επιδοτούνται καν) θεμελιωμένες στο ψέμα και την απάτη, που γιγαντώνονται μέρα με τη μέρα και που με μεγάλη μαεστρία απομονώνουν οργανώσεις και κινήσεις πολιτών που είτε δεν συμμετέχουν ή αντιτίθενται στην κερδοφόρα σχέση τους με το κεφάλαιο και την πολιτική, που αγοράζουν τοπικούς παράγοντες κι εξαγοράζουν συνειδήσεις, που πνίγουν κάθε αντίθετη φωνή, που επιλέγουν τη σιωπή όπου συμφέρει, που αγνοούν κι ακόμα χειρότερα τρομοκρατούν τοπικές κοινωνίες όταν τολμήσουν να απαιτήσουν σεβασμό στο περιβάλλον του τόπου τους, τις συνήθειές και τις παραδόσεις τους, ή όταν προσπαθήσουν να διαφυλάξουν την επιβίωση αυτών και των παιδιών τους.

   Το αν οι Μ.Κ.Ο. της χώρας μας ανήκουν στη μια ή την άλλη κατηγορία, δεν είμαι αρμόδιος να το κρίνω. Υπάρχουν δικαστές γι΄αυτό και πάνω απ΄όλα υπάρχει η κρίση του λαού, του αδέκαστου κριτή, που μόλις πάρει χαμπάρι πως τον θεωρούν κορόιδο, στέλνει τα φαβορί στη Β΄Εθνική με 10 μονάδες διαφορά.
Ανησυχώ όμως στη σκέψη πως με κυβερνούν άνθρωποι που δεν εκτέθηκαν στη βάσανο των εκλογών  και δεν τους νοιάζει η γνώμη του λαού κι επαναστατώ όταν βλέπω να νομοθετούν κάποιοι που δεν τους ψήφισε κανείς, με το έτσι θέλω κυβερνήτες.

   Πρίν λίγες μέρες η υπουργός Περιβάλλοντος, μαζί με τον κύριο Μ. Χρυσοχοΐδη, μετά από άψογη –όπως τη χαρακτήρισαν- και υποδειγματική συνεργασία, σε μία εκδήλωση που διοργάνωσε το WWF Hellas και σε μια άλλη, στο αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος, ανακοίνωσαν το σχέδιο νόμου που προωθείται από το ΥΠΕΚΑ για την προστασία των δασών. (Άραγε υπήρξε εκπροσώπηση των 300.000 κυνηγών της χώρας ή μήπως δεν μας αφορούν τα δάση;)
Το πιο πάνω σχέδιο νόμου, που εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο, μεταξύ άλλων προβλέπει:
Ø  Την καθετοποίηση της Δασικής Υπηρεσίας και την ενσωμάτωσή της στο «φυσικό της σπίτι» που δεν είναι άλλο από το ΥΠΕΚΑ.
Ø  Την ενίσχυσή της με το αναγκαίο προσωπικό και νέες τεχνολογίες.*
Ø  Την μετάταξη προς αυτήν του προσωπικού της νεοσύστατης πλήν υπό διάλυση Αγροφυλακής.
Ø  Τη διάθεση μέρους του εποχικού προσωπικού της πυροσβεστικής, στην δασική υπηρεσία.
Ø  Την ενεργοποίηση του «Ταμείου Δασών» στα πλαίσια ενός «Πράσινου Ταμείου»*
Ø  Τη δημιουργία,στο υπουργείο, ειδικής Γραμματείας Δασών (άντε να δούμε, από ποια Μ.Κ.Ο. θα προέρχεται ο Ε.Γ.)…
Ø  Τη συμμετοχή και συμβολή οργανωμένων ομάδων εθελοντών και μεμονωμένων πολιτών.*

   Τώρα θα μου πείτε τι το κακό υπάρχει στο να συνεργαστούν και να νομοθετήσουν δυό υπουργεία; Απαντώ: κανένα κακό. Υπάρχει μια παράμετρος όμως, την οποία με μεγάλη επιείκεια την χαρακτηρίζω ύποπτη και μακάρι να βγώ ψεύτης: όλες οι πιο πάνω ρυθμίσεις, αποτελούν αυτολεξεί τις προτάσεις του WWF Hellas, σχεδιασμένες και μελετημένες εδώ και χρόνια.

 Ένα μικρό δείγμα:
v  Τον Μάιο του 2008 κοινοποιείται από την εν λόγω οργάνωση η «πρόταση για την αναβάθμιση του συστήματος δασοπροστασίας».
v  Τον Ιούνιο του 2009 η «πρόταση για την ουσιαστική και αποτελεσματική συμμετοχή εθελοντών στην προστασία των δασών»
v  Στις 26/10/2009, με έγγραφό του ( Σχόλια για το σχέδιο νόμου, αρ. πρωτ. 563/09)  προς το μόλις λίγων ημερών Υπουργείο ΠΕΚΑ, το WWF Hellas, «ψιλοκατσαδιάζει» την κατακαινούργια υπουργό και τους συνεργάτες της, απαριθμώντας, κατ΄άρθρο, ένα σωρό ελλείψεων και παραλείψεων και απαιτώντας διορθώσεις και αλλαγές.
v  Τη Δευτέρα 23/11/09, με δημοσίευσή της η οργάνωση, χαρακτηρίζει «θετικό» το σχέδιο νόμου! Μιλά γιά «πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα και πολιτικά γενναία πρωτοβουλία».  Τι άλλαξε σε28 μέρες και από πού πληροφορήθηκε τις αλλαγές το WWF; Γιατί αυτή η οργάνωση ιδιωτών έχει τόσο άμεση και έγκυρη ενημέρωση ενώ κάποιες άλλες μένουν μήνες στο σκοτάδι;
v  Την Πέμπτη 26/11/09, τρείς μέρες αργότερα, η οργάνωση επανέρχεται με ξεχωριστό υπόμνημα προς την Υπουργό ΠΕΚΑ και τον Υπουργό ΠΡΟΠΟ συνοψίζοντας τις προτάσεις της και «συγχαίροντας» τους υπουργούς.
v  Στις 3/3/2010 οι δύο υπουργοί αποδέχονται χωρίς καμία αλλαγή τις πιο πάνω προτάσεις και τις ανακοινώνουν σαν  Βραχυπρόθεσμα μέτρα για τη δασοπροστασία.
Για την ιστορία να αναφέρω ότι στα προγράμματα και τις μελέτες που υλοποίησε το WWF Hellas, για να φτάσει στις πιο πάνω προτάσεις, χρηματοδότες ήταν:
§  Το ίδρυμα Ι.Σ. Λάτση
§  Το ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη
§  Το ίδρυμα Μποδοσάκη
§  Εισφορές υποστηρικτών
Για να μην αδικήσω κάποιον θα πρέπει να αναφέρω ότι μία αντίστοιχη προσπάθεια (διημερίδα) που έγινε το 2007, χρηματοδοτήθηκε από το ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου.
Ακόμη θα πρέπει να αναφερθεί ότι σε όλα αυτά τα έγγραφα συνυπογράφει η κ. Θεοδότα Νάντσου, υπεύθυνη περιβαλλοντικής πολιτικής του WWF Ελλάς.
Σήμερα η κυρία, με το πανέμορφο και σπάνιο όνομα, είναι κορυφαία συνεργάτης και σύμβουλος της κ. Μπιρμπίλη. Μετεγκαταστάθηκε στο υπουργείο! Νομοθετεί!

   Όσο καλοπροαίρετα κι αν θέλω να το δώ, αυτόματα γεννιούνται κάποιες ερωτήσεις (όχι πως περιμένω απάντηση)…
·        Υπάρχει τόσο μεγάλη έλλειψη επιστημόνων και ειδικών, ώστε το κράτος κάνει νόμους τις προτάσεις ιδιωτών ή μήπως οι Μ.Κ.Ο. δεν είναι πιά οργανώσεις ιδιωτών; Ποιος και γιατί έδωσε στους ιδιώτες αυτούς το δικαίωμα να κρίνουν, να κατακρίνουν, να επικρίνουν ή να συγχαίρουν υπουργούς και υπηρεσίες, να απαιτούν, να παίρνουν θέση, να νομοθετούν;
·        Η κ. Νάντσου, σαν σύμβουλος της υπουργού, καλείται  να συμβουλέψει αμερόληπτα την Υπουργό, σχετικά με τις προτάσεις που κατατίθενται από διάφορους φορείς. Δε θέλω να αμφισβητήσω την επιστημονική της κατάρτιση και επάρκεια… αλλά υπάρχει περίπτωση να γνωμοδοτήσει ενάντια σε μια πρόταση που υπέγραψε η ίδια πέρυσι ή πρόπερσι σαν στέλεχος του WWF;  Κάτι σαν Γιάννης κερνά – Γιάννης πίνει μου ακούγεται.
·        Το WWF Hellas καταθέτει τις προτάσεις του δωρεάν. Τα χρήματα που χρειάζονται τα παίρνει και από μεγαλοεπιχειρηματίες σπόνσορες των οποίων οι περιβαλλοντικές ανησυχίες είναι γνωστές!!! Πάντα καλοπροαίρετος, διώχνω τη σκέψη που μου λέει ότι χρηματαδοτούμενες προτάσεις μπορούν κάλλιστα να δουλεύουν προς όφελος του χρηματοδότη μα αναρωτιέμαι: Αφού μπορούμε να έχουμε δωρεάν προτάσεις και έτοιμα νομοθετήματα, γιατί, σε καιρό κρίσης και περικοπής λαϊκών κεκτημένων, να πληρώνουμε κάποια εκατομμύρια ευρώ σε κάποιες χιλιάδες δημοσίων και μη υπαλλήλων, ερευνητών, συμβούλων, μελετητών κ.λ.π.;
·        Αν πρόκειται να γίνονται νόμος του κράτους οι προτάσεις του WWF, του ΠΑΝΔΟΙΚΟ, της Ορνιθολογικής Εταιρείας και άλλων οργανώσεων πολιτών, που υποβάλλουν προτάσεις για τα δάση, το κυνήγι, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, γιατί να μη γίνουν νόμοι και οι προτάσεις της Κ.Σ.Ε., των συλλόγων γεωργών, κτηνοτρόφων και ψαράδων; Κι εμείς πολίτες αυτής της χώρας δεν είμαστε; Ή επειδή εμείς δεν παίρνουμε επιδοτήσεις, δεν περνάει ο λόγος μας;

   Μήπως τελικά αυτό που είπε εκείνος ο κακοπροαίρετος Πανούσης, ότι δηλαδή ο Γιώργος Παπανδρέου έφτιαξε κυβέρνηση με τα φιλαράκια του απ΄το γυμναστήριο, έχει επεκταθεί και στα υπουργεία όπου οι υπουργοί κάνουν συμβούλους τα φιλαράκια και τους συνοδοιπόρους της ιδιωτικής τους ζωής;
   Άντε καλέ, στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία… στο λίκνο της τέτοια πράματα;

   Κλείνοντας θα παραθέσω ένα απόσπασμα από την επισήμανση του κ Καραβέλλα, Γεν. Διευθυντή του WWF Hellas: «Τόσο τα μέτρα που ανακοινώθηκαν σήμερα, όσο και αυτή κάθε αυτή η συνεργασία μεταξύ των δύο υπουργών, αποτελούν ιδιαίτερα θετικά στοιχεία τα οποία για πρώτη φορά αφήνουν ένα παράθυρο αισιοδοξίας για το μέλλον της δασοπροστασίας στη χώρα μας. Παρόλα αυτά, πρέπει να τονιστεί ότι αποτελούν μονάχα ένα πρώτο βήμα σε έναν ιδιαίτερα μακρύ δρόμο.

Θά΄χουμε και συνέχεια δηλαδή…..

*: Τις υπογραμμισμένες φράσεις με τον αστερίσκο κρατήστε τες. Θα «παίξουν» πολύ όταν σε λίγα χρόνια αρχίσουν να αποκαλύπτονται οι πράσινες κουμπαριές. Και με το πράσινες δεν εννοώ το κυβερνόν κόμμα. Κάποιους άλλους που θέλουν να κυβερνούν εννοώ.
.
Γιώργος Αποστολόπουλος.
 george@deltaevrou.org 





Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Ευχαριστούμε, Χαρά. Ο Έβρος δε θα σε ξεχάσει, όπου κι αν σε εξορίσουν...

Η συγκινητική ομιλία της Δασκάλας Χαράς Νικοπούλου κατά τη βράβευσή της από τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης στις 14/4 στο Porto Palace. Η Χαρά Νικοπούλου έδωσε τη δική της εκδοχή στο τι είναι η Πατρίδα μας δίνοντας έτσι έμμεση απάντηση στο απαράδεκτο πόνημα της Θ. Δραγώνα. 
Η Δασκάλα του Έβρου δε μένει πια εκεί. Πήρε μετάθεση για τη Θεσσαλονίκη, καθώς κάποιοι "Ελληνες" έγιναν αφόρητα πιεστικοί και για πρώτη φορά ένιωσε τον κίνδυνο, τον οποίο αψήφησε ακόμα κι όταν ξυλοκοπήθηκε άγρια στο σχολείο της από φανατικό μουσουλμάνο. 
Δε μένει κάτι άλλο να πούμε, παρά ότι η Ελλάδα για μία ακόμη φορά "τρώει" τα παιδιά της... 

.
Δείτε το video:
http://www.youtube.com/watch?v=VfAGAr49Tw4&feature=player_embedded



Η ομιλία της ηρωϊκής δασκάλας
(σε κείμενο)
:
(η απομαγνητοφώνηση έγινε από το Ιστολόγιο της Αντιπαρακμής) 

Χριστός ανέστη, Χρόνια Πολλά σε όλους
Είναι ιδιαίτερη η συγκίνηση μου σήμερα να βραβεύομαι στη γη που με γέννησε και με μεγάλωσε, στη Μακεδονία!

Ευχαριστώ θερμά το νομάρχη της Θεσσαλονίκης κ.Ψωμιάδη , καθώς και τον πρόεδρο του συμβουλίου αποδήμου ελληνισμού κ. Ταμβάκη , όχι μόνο για την τιμητική διάκριση που μου αποδίδουν στη σημερινή εκδήλωση , αλλά κυρίως γιατί αναγνωρίζουν μέσα από την πορεία μου στα πομακοχώρια, το πρόβλημα που υπάρχει στη Θράκη, με την παρουσία του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, που συντελεί στην πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων και των Ρωμά της Θράκης.

Τα επόμενα λόγια που θα ακούσετε είναι το μήνυμα που στέλνουν μέσα από εμένα οι Πομάκοι της Θράκης.

Όπως ίσως γνωρίζετε, τα τελευταία χρόνια, επέλεξα να εγκατασταθώ μόνιμα και να διδάξω στο ακριτικό πομακοχώρι του Έβρου στο Μεγάλο Δέρειο , έχοντας δίπλα μου ακούραστο συμπαραστάτη το σύζυγο μου Ηλία και την ευχή των γονέων μου!

Έζησα απίστευτες στιγμές με τους μαθητές μου, που διψούσαν να μάθουν "τι είναι η πατρίδα μας".
Ταξιδέψαμε μαζί στα μονοπάτια της Ελλάδας και συγκροτήσαμε τη χορωδία του Μεγάλου Δερείου, που με περηφάνια ερμηνεύει τα τραγούδια του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκη, του Τσιτσάνη, και εθνικά κομμάτια στις εορτές .
Τα απογεύματα μαζί με τις μητέρες των Πομάκων παιδιών μου, μαθαίναμε Ελληνικά ήθη και έθιμα των Πομάκων και των Αλεβητών. Τα χρόνια κύλησαν δημιουργώντας ανάμεσά μας σχέσεις αγάπης, εμπιστοσύνης και σεβασμού.

Δυστυχώς πολλές φορές βρέθηκα αντιμέτωπη με τους εγκάθετους του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής που με κάθε τρόπο αντιδρούσαν στην παρουσία μου στο Δέρειο, μια και προκλητικά κάνουν τα πάντα για να εκτουρκίσουν τους Πομάκους και τους Ρωμά και ευτυχώς αποτέλεσα εν μέρει τροχοπέδη στα σχέδια τους.

Αφενός θέλω λοιπόν να στείλω ένα μήνυμα στο Σάρνιτς στον Πρόξενο της Κομοτηνής:
Η μειονότητα στη Θράκη είναι ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Τουρκική.

Αν και μαζί με τους Πομάκους και τους Αλεβήτες του Δερείου αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα, εντούτοις αντέξαμε , γιατί ο Θεός μας έστειλε ως οδηγούς στο δύσκολο αγώνα μας , τα παιδιά, τους μαθητές μου, τους πιο αξιοπρεπείς ΕΛΛΗΝΕΣ της Θράκης.
Τα "δικά μου πομακόπουλα" ως γνήσια Ελληνόπουλα με κάθε τρόπο στέλνουν ένα ηχηρό ράπισμα σε όσους αναρωτιούνται σήμερα μέσα από εγχειρίδια ντροπής "Τι είναι η πατρίδα μας."

Ο κάθε ΕΛΛΗΝΑΣ του χθες και του σήμερα ΦΩΝΑΖΕΙ "τι ειναι η Πατρίδα μας":
Μέσα από τα βάθη των αιώνων το θρυλικό <<ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ>> του Λεωνίδα και των 300 ορίζει τι είναι η Ελλάδα....
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ είναι η ΕΛΛΑΣ του χθες και του σήμερα , έτσι όπως θα θέλαμε όλοι να είναι,

"Πατρίδα μας" είναι ο Σωκράτης, ο Περικλής,
οι αρχαίοι φιλόσοφοι, οι ρήτορες...
Πατρίδα μας είναι οι βυζαντινοί Αυτοκράτορες, ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ,
ο δάσκαλος του γένους Ευγένιος Βούλγαρης...
ο Έλλην φιλόσοφος Μιχαήλ Ψελλός, ο φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός ή Πλύθων, η Άννα Κομνηνή.

ΟΙ ΕΠΙ 400 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ ΜΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ,
οι Φιλικοί,
Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ που διαχρονικά κήρυττε: " τα σχολειά χτίστε , εκεί ο Θεός μένει της ελευθερίας".......

Ελλάδα είναι ο Κολοκοτρώνης,
ο Μακρυγιάννης,
ο Μιαούλης,
η Μπουμπουλίνα,
ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ διατήρησαν στους αιώνες ΤΟ ΟΜΟΓΛΩΣΣΟΝ, ΤΟ ΟΜΟΤΡΟΠΟΝ, ΤΟ ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΝ , όπως απ' την αρχαία ακόμη Ελλάδα όριζε ο Ηρόδοτος

ΕΛΛΑΔΑ, Πατρίδα μας
είναι ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ που αγωνίστηκε για να απελευθερώσει αυτή εδώ την ιερή γη των Μακεδόνων,
ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης που θυσιάστηκε για την Κύπρο,
ο Διγενής,
ο Οπλαρχηγός στον αγώνα της ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου ο προπάππους μου θρυλικός Αθανάσιος Φαρμάκης,

αλλά μέχρι και σήμερα "πατριδα μας ΕΛΛΑΔΑ"
είναι οι Ήρωες των Ιμίων......
Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης.........
ο Παναγιώτης Βλαχάκος ,
μα και κάθε εν ζωή Έλληνας πιλότος που καθημερινά αναχαιτίζει στο Αιγαίο τα τουρκικά αεροσκάφη

ΕΛΛΑΔΑ, Πατρίδα μου δικιά μου και δικιά σας,
είναι ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΑ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΑΛΦΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΨΙΛΟΝ" ΠΟΥ ΙΔΙΟ ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΓΡΑΦΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΠΩΣ ΗΜΑΣΤΑΝ -ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ......

"Πατρίδα μας" είναι κάθε ξεριζωμένος Έλληνας του Πόντου, κάθε ξενιτεμένος Ηπειρώτης, κάθε αγέρωχος Μακεδόνας, κάθε Θεσσαλός, κάθε Στερεοελλαδίτης, Πελοποννήσιος, νησιώτης, κάθε Έλληνας της Διασποράς.

Μα πάνω από όλα για εμένα τη δασκάλα του Δερείου:
ΕΛΛΑΔΑ είναι κάθε Πομάκος μαθητής μου που φωνάζει μέσα από σχολικές εφημερίδες ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ ειναι ΕΛΛΗΝΑΣ , μα κάποιοι τόσο άκριτα και ανεύθυνα τον ρίχνουν στα δίχτυα της Τουρκίας , δημιουργώντας δίγλωσσα νηπιαγωγεία και αρνούμενοι πεισματικά την ίδρυση δημοσίων σχολείων στα πομακοχώρια.

Μπορεί κάποιοι να απαγόρευσαν στους Πομάκους μαθητές μου να φορέσουν με υπερηφάνεια, λίγες μέρες πριν, στις 25 Μαρτίου την Εθνική φορεσιά του Τσολιά που τόσο επιθυμούσαν μα ο Χασάν , ο Ρετζέπ, ο Οκτάϊ, η Γελής, η Νουράν , η Μελίσα ο Σαμπρί, ο Σαλή, η Νουρτζάν, ο Ερτζάν ,ο Μπαρής, η Ετζέ, η Φατμέ, η Γκιζέμ, ο Σαμπρί , ο Τζελάλ, η Ντιλάρα, ο Σετσκήν , ο Αλή, ο Γιουνούς, οι δικοί μου μαθητές αλλά και εμείς οι δασκάλες του ελληνόγλωσσου προγράμματος του Μειονοτικού σχολείου Μεγάλου Δερείου Έβρου η κυρία Σουμάκα Ζαφείρω, η κυρία Ελπίδα Τζώρτζη και εγώ δεν πτοηθήκαμε.

Αντίθετα ΣΕ ΚΑΘΕ ΞΕΝΟ Ή ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ,
στον Αλβανό που εγείρει θέμα Τσάμηδων,
στον σκοπιανό που προκλητικά οικειοποιείται τη ΓΗ των Μακεδόνων,
και στον Τούρκο που καταδυναστεύει την Κύπρο και επιβουλεύεται τη Θράκη και το Αιγαίο αφιερώνουμε μέσα από τα βάθη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ μας το τραγούδι που ακούστηκε στη φετινή επέτειο της 25ης Μαρτίου:

ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ,
ΠΟΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΟΙΡΑ ΔΙΑΦΕΝΤΕΥΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ
ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΥΠΟΤΑΓΗ.
ΑΡΝΙΕΜΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΔΩΣΩ , ΑΠ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΗ ΜΙΑ ΣΠΙΘΑΜΗ!!!


Σημείωση:
τμήμα από το τραγούδι έτσι όπως παρουσιάστηκε από τους μικρούς μαθητές την 25η Μαρτίου μπορείτε να δείτε εδώ: 
.
Το κείμενο το αντιγράψαμε από την "αντιπαρακμή"
Το λουλούδι από μας στην εκπληκτική αυτή Ελληνίδα. 
Στους ορφανούς μαθητές της, χαρίζουμε ένα στίχο. Τόσο παλιό μα τόσο επίκαιρο:
"...μη σκιάζεστε στα σκότη...
 η
 λευτεριά...
 σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι...
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει"

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Πόσοι Εβρίτες το γνωρίζουν;

Ένα γεγονός που έχει επιμελώς αποσιωπηθεί είναι ότι στις 16 Νοεμβρίου 1967 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.
Στα σύνορα του Έβρου η απέναντι όχθη πλημμύρισε με τουρκικά άρματα μάχης, που μάρσαραν νυχθημερόν εκφοβιστικά και πανέτοιμα να περάσουν το ποτάμι. Στη δική μας πλευρά ο αριθμός των αρμάτων ήταν ασήμαντος σε σχέση με των Τούρκων και αρχίσαμε τα «κολοκοτρωναίικα» τα κάναμε κυκλικές βόλτες μέσα από δάση και χωριά για να φαίνονται περισσότερα. (Εικόνα τρομακτικής ανισότητας, που θα έπρεπε να την έχουν αντικρίσει όσοι με ασυγχώρητη ανευθυνότητα μιλάνε για μείωση των εξοπλισμών.)
Ο ίλαρχος Ν.Μ., διοικητής μιας Ίλης Αναγνωρίσεως, διέθετε στον τομέα ευθύνης του πλάι στο ποτάμι 4 έφεδρους αξιωματικούς και 144 στρατιώτες, συν 2 «βοηθητικούς» που δεν έφεραν όπλο.
Εκείνες τις κρίσιμες στιγμές έλαβε μια επείγουσα διαταγή από τη Μεραρχία και κάλεσε προσκλητήριο στη μονάδα του. Ανέλυσε στους συγκεντρωμένους την κατάσταση, μίλησε για την τουρκική υπεροπλία και ζήτησε από τους στρατιώτες του 30 εθελοντές να περάσουν την ίδια νύχτα το ποτάμι, με επικεφαλής τον ίδιο και τους 4 έφεδρους αξιωματικούς τους, για δολιοφθορά στα εχθρικά τανκς. Οι πιθανότητες να γυρίσουν ζωντανοί ήταν μηδαμινές, είτε πετύχαινε η αποστολή τους είτε όχι γι’ αυτό τούς έδωσε είκοσι λεπτά προθεσμία να συζητήσουν μεταξύ τους και να αποφασίσουν μόνοι τους ποιοι θα συμμετείχαν εθελοντικά. Μάλιστα προέτρεψε όσους ήταν παντρεμένοι ή είχαν προστατευόμενα μέλη στην οικογένειά τους να μη συμμετάσχουν στο εγχείρημα.
Στην ουσία ο ίλαρχος Ν.Μ. απάλλαξε τους στρατιώτες του από κάθε όρκο και υποχρέωση και τους έδωσε το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιοι αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.
Ο Έβρος ήταν ανέκαθεν για τον στρατό ο κάλαθος των «αχρήστων». Ήταν μία χρόνια πρακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, στην οποία η δικτατορία είχε προσδώσει διαστάσεις τιμωρίας. Στον Έβρο έστελναν όλους τους παρίες, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα για καλύτερη μετάθεση, τους κοινωνικά απροσάρμοστους και κυρίως τους αντίθετους στο καθεστώς, στους οποίους μάλιστα επιφύλασσε και την ανάλογη περιποίηση.
Αυτή πάνω κάτω ήταν η κοινωνική σύνθεση και της μονάδας του Ν.Μ., που οι οπλίτες της συσκέπτονταν μεταξύ τους για είκοσι λεπτά και συγκεντρώθηκαν πάλι με τον ήχο της σάλπιγγας. Ο ίλαρχος διέταξε οι 30 εθελοντές να κάνουν ένα βήμα μπροστά για να αποσπαστούν από τους υπόλοιπους. Τότε ένα βήμα μπροστά δεν έκαναν μόνο 30 άντρες, αλλά αυτομάτως και οι 144, μαζί τους και οι 2 «βοηθητικοί».
Αυτά τα παιδιά ήταν απλοί στρατιώτες.
Δεν είχαν την ψυχοτεχνική εκπαίδευση για καταδρομικές επιχειρήσεις ούτε τον απαιτούμενο ειδικό εξοπλισμό και την ανάλογη υποστήριξη, εύλογα θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτή την αποστολή θανάτου. Όμως αποφάσισαν να υπερβάλουν εαυτόν, διέγραψαν τις ταλαιπωρίες που τους υπέβαλλε το ανελεύθερο καθεστώς και ήταν έτοιμα να δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα, όπως ακριβώς οι πατέρες τους πολέμησαν τους Ιταλούς υπό τη μεταξική δικτατορία: η αντίθεσή τους στο δικτατορικό καθεστώς δεν επηρέασε σε τίποτα τη φιλοπατρία τους.
Ένιωθαν ως το κύτταρό τους, χωρίς να χρειαστεί να τους το πει κανείς, ότι η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών, συμφερόντων κ.λπ.
Γιατί το κράτος δεν είναι πατρίδα.
Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν. Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.
Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.
Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.
Αυτή μας προσδιορίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Επειδή είμαστε πρόσωπα, και όχι τυχαία άτομα, υπάρχουμε εν χώρω και χρόνω με δικό μας ήθος και έθος. Άλλωστε η ανθρώπινη ποικιλία τρόπων, αισθημάτων, εμπειριών και έκφρασης συνιστά τη διαφορετικότητα, που είναι ζωή και ευλογία, δίνει μορφή και περιεχόμενο στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
Τελικώς η σύγκρουση τότε με την Τουρκία αποσοβήθηκε με οδυνηρές υποχωρήσεις εκ μέρους μας, μία από αυτές ήταν η επαίσχυντη απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, που άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή στο νησί το 1974.
Και από τότε, χωρίς να γίνει πόλεμος, επί 40 ολόκληρα χρόνια χάνουμε σταθερά ανθρώπους και δικαιώματα.
Ιδίως από το 1996 και μετά έχουμε οδηγηθεί σε μια κατάσταση «φινλανδοποίησης» έναντι της Τουρκίας, η οποία συνεχώς διατυπώνει νέες απειλές και νέες απαιτήσεις: Ίμια, γκρίζες ζώνες, S-300, υφαλοκρηπίδα, Θράκη, casus belli για τα 12 μίλια, αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (για να ακολουθήσουν τη μοίρα της Κύπρου), διχοτόμηση του Αιγαίου και ίσως άλλα που δεν τα γνωρίζουμε. Και, επειδή «τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει αν κάτι άλλο δεν υποχωρήσει», εμείς τα τελευταία δέκα χρόνια, άτολμοι και περιδεείς, γλείφουμε για «ελληνοτουρκική φιλία», μεταμφιέζουμε τον τρόμο μας σε «σωφροσύνη» και σκιζόμαστε να εξυπηρετήσουμε τους απέναντι σε ό,τι θέλουν: υποστήριξη στην Ευρώπη, τερατούργημα Ανάν, οικονομικά ανοίγματα και διάφορα άλλα αναξιοπρεπή, ενώ ο κατάλογος των πεσόντων μας μεγαλώνει ασταμάτητα: Σιαλμάς, Βλαχάκος, Γιαλοψός, Καραθανάσης, Ηλιάκης.
Όμως όλα έχουν ένα όριο.
Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείς ηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται. Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτική ήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις.
Όποιος μιλάει για ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας. Ούτε το δικαστήριο της Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορεί να αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή αν η Θράκη, η Κύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.
Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη:
Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις.

(Του Διονύση Χαριτόπουλου)

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Ποινικά τα πολιτικά εγκλήματα

Για πρώτη φορά η κομματοκρατία στην Ελλάδα μοιάζει σε πανικό. Για πρώτη φορά η ανικανότητα και φαυλότητα του πολιτικού μας συστήματος βγαίνουν απροκάλυπτα στο φως ή κινδυνεύουν να βγουν. Και οι κομματικές συντεχνίες πασχίζουν απεγνωσμένα αντιπερισπασμό: Να μεταθέσουν την προσοχή και οργή των πολιτών από τα πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα τα εγχώρια, στην «εμπάθεια» που έχουν για τους Ελληνες οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, στην «αλαζονεία» τους. Κι αυτό, επειδή αρνούνται οι Ευρωπαίοι να συνεχίσουν να στηρίζουν την ανικανότητα και κραιπάλη των εξουσιολάγνων της ελλαδικής πολιτικής σκηνής.

Μας έκαναν περίγελο της οικουμένης, το ελληνικό όνομα διασύρεται και χλευάζεται σε κάθε γωνιά της γης. Και θέλουν οι πολιτικοί μας να πιστέψουμε ότι, ναι μεν «έγιναν λάθη», αλλά η διεθνής διαπόμπευσή μας και ατίμωση είναι σε αναντιστοιχία με τα λάθη τους – δεχόμαστε «χυδαίες επιθέσεις», «ρατσιστική μεταχείριση», επειδή είναι «αλαζόνες» οι εταίροι μας. Επικαλούνται και στατιστικές μετρήσεις της αδικίας που μας γίνεται: Οτι υπάρχουν χώρες της Ευρωζώνης με δημόσιο χρέος αναλογικά μεγαλύτερο από το δικό μας και αναλογικά χαμηλότερους δείκτες ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, που όμως δεν γίνονται στόχος «ανήθικων κερδοσκόπων», «άπληστων» χρηματοπιστωτικών οργανισμών.

Ο πανικός των ανίκανων και διεφθαρμένων κομμάτων προβάλλεται σαν «καθολική αγανάκτηση» και «έκρηξη οργής» όλων των Ελλήνων για τον «ανθελληνισμό» της Δύσης. Σπασμωδική προσπάθεια να σφετεριστούν και να αποπροσανατολίσουν τον πραγματικό λαϊκό θυμό, να μας κάνουν να παραβλέψουμε τα προφανή και κραυγαλέα της φαυλότητας, της ιδιοτέλειας, της μικρόνοιας των ηγετών μας, αυτά που ρώταγε πρόσφατα και η Monde Diplomatique: Πού κατέληξαν οι πακτωλοί των χρημάτων του Ταμείου Συνοχής και των «πακέτων» της Ε.Ε.; Είκοσι εννέα χρόνια τώρα, τα κόμματα και ο υπόκοσμος που τα πλαισιώνει ασέλγησαν με αναίδεια ιταμή στο κράτος και στις λειτουργίες του, εκμαυλίζοντας με εξωφρενικά σπάταλες παροχές κοντόφθαλμους ψηφοφόρους, εξαγοράζοντας μεγαλοεργολάβους καναλάρχες, τις μαφίες των προμηθευτών του Δημοσίου, τους αδίστακτους επαγγελματίες συνδικαλιστές. Ιδιοποιήθηκαν για το ακόρεστο κομματικό τους συμφέρον (συχνά και για την τσέπη τους) το χρήμα που δόθηκε για να πετύχει η χώρα την οικονομική σύγκλιση με τους εταίρους της, τον παραγωγικό εκσυγχρονισμό της.

Και όταν οι παροχές της Ε.Ε. άρχισαν να στερεύουν, η κομματική κραιπάλη συνεχίστηκε με ξέφρενο εγκληματικό δανεισμό. Ακόμα κι όταν εμφανίστηκε στον διεθνή ορίζοντα η κρίση, Καραμανλής ο βραχύς και ανεκδιήγητος, αντί να θωρακίσει το λαϊκό εισόδημα με αμείλικτο κολασμό της εγχώριας κερδοσκοπίας, χάρισε 25 δισ. ευρώ στις τράπεζες για επέκταση των δραστηριοτήτων τους στην αλλοδαπή. Και τώρα, με τη χρεοκοπία του κράτους ψηλαφητή συμφορά, το πρώτο που πασχίζουν οι υπόδικοι αφέντες μας είναι να μεταθέσουν την προσοχή και την οργή μας στις έξωθεν προσβολές της «αξιοπρέπειας» και του «πολιτισμού» των Ελλήνων.

Οχι ότι δεν είναι απροσχημάτιστη η ευρωπαϊκή στην περίπτωσή μας κακεντρέχεια – το εξώφυλλο του γερμανικού Forum, σαν ελάχιστο παράδειγμα, κραύγασε τα συμπλεγματικά απωθημένα αιώνων τευτονικής μειονεξίας, μας πήγε πίσω στο φανατισμένο μένος των συγγραφών Contra Errores Graecorum. Ομως, το γόνιμο για τους Ελληνες αυτή την ώρα δεν είναι ο θυμός για τον πρωτογονισμό, που ουδέποτε εξαλείφθηκε από τους γερμανικούς δρυμούς. Είναι η ευκαιρία που μας δίνεται να αφυπνιστούμε: να συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, το ζυγό της κομματοκρατίας και, αν έχουμε ακόμα «τσαγανό», να τον αποτινάξουμε. Να τολμήσουμε κάθαρση του πολιτικού σκηνικού, να στείλουμε τους πρωταίτιους της χρεοκοπίας και διάλυσης του κράτους εκεί όπου στείλαμε και τους πρωταίτιους της εφτάχρονης ντροπής μας: σε συνεπή ισόβια.

Με συνταγματικές διαδικασίες: Νομομαθείς πολίτες να μηνύσουν τους υπουργούς που παραποιούσαν όσα λογιστικά στοιχεία υποβάλλονταν στην Ε.Ε. από το 1981 ώς σήμερα. Να μηνύσουν για κατάφωρη βλάβη του δημόσιου συμφέροντος, μετά δόλου, όσους υπέγραψαν συνάψεις δανείων της χώρας, ώστε να ελεγχθεί εισαγγελικά η σκοπιμότητα, αλλά και η διαχείριση των δανείων, που οδήγησε στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Να μηνύσουν καταξιωμένοι νομομαθείς πολίτες τους υπεύθυνους για τις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων και του Συστήματος Υγείας υπουργούς, να ερευνηθεί εισαγγελικά το όργιο της κλεπτοκρατίας και της αλυσιδωτής διαφθοράς. Να μηνυθούν οι πρόεδροι οργανισμών και ιδρυμάτων που ανέχθηκαν στρατιές αργόσχολων, κομματικά διορισμένων (σαράντα δύο «συνοδών ασανσέρ» σε αθηναϊκό νοσοκομείο, οχτώ θωρωρών για μία θύρα που ανοίγει αυτόματα, δεκαεφτά κηπουρών για τα πεύκα στο προαύλιο μουσείου δύο μικρών αιθουσών κ.ά. άπειρα ανάλογα).

Αντίστοιχες μηνύσεις για τις μυθώδεις προμήθειες από δημόσια έργα, για την έγκριση αστρονομικών αμοιβών σε προέδρους δημόσιων οργανισμών και εταιρειών του Δημοσίου, για τους εξωφρενικούς αριθμούς «ειδικών συμβούλων» στα υπουργεία, μηνύσεις για υπέρβαση των νομοθετημένων ορίων στα προεκλογικά έξοδα των κομμάτων.

Είναι προβλεπόμενη η αντίδραση των κομματανθρώπων: «Ποινικοποιείται ο δημόσιος βίος», θα πουν. Αλλά και γιατί όχι; Αν πάσχει σε κάτι αυτή η πρόταση, είναι ότι, απλουστευμένη και επιγραμματική στο πλαίσιο μιας επιφυλλίδας, μοιάζει επιπόλαιος αυθορμητισμός, μη ρεαλιστικός. Το δύσκολο είναι να σοβαρέψει στην εφαρμογή της η πρόταση, να την επεξεργαστούν και να την πραγματώσουν έγκυροι, ευφυείς, ανιδιοτελείς πολίτες. Και τότε, ας ποινικοποιηθεί στο έπακρο ο πολιτικός βίος, αρκεί να καθαρίσει η κόπρος του Αυγεία.

Δεν μας έχουν αφήσει άλλη δυνατότητα, το Σύνταγμα, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, δεν περιέχει πια καμιά δικλίδα ασφαλείας για το ενδεχόμενο γενικευμένης διάλυσης του κράτους. Συνταγματάρχης Ζορμπάς και Γουδή αποκλείονται σήμερα εκ των πραγμάτων. Δεν μας απομένει παρά μόνο η προσφυγή στην Τρίτη Εξουσία: στη Δικαιοσύνη. Εχουν προσπαθήσει οι τύραννοι του λαϊκού σώματος να την ακυρώσουν – οι νόμοι περί ευθύνης υπουργών κωμικοί, η Βουλή τούς απαλλάσσει ακόμα και για ποινικά εγκλήματα. Ο «Μέγας Εθνάρχης» είχε αποφανθεί ότι κάθε πρωθυπουργός είναι υπεράνω του νόμου, δεν δικάζεται.

Ομως, τους ξέφυγε στο Σύνταγμα το καίριο: Οι πολίτες υποχρεούνται να αντιστέκονται «με κάθε μέσο» στην κατάλυση του Συντάγματος. Αρα και ποινικοποιώντας τα πολιτικά εγκλήματα..
.

Tου Χρήστου Γιανναρα απο την καθημερινή.
.
Μπράβο

Συμπυκνωμένα σε μιά σελίδα όλα όσα κουβεντιάζει ο πολύπαθος αυτός λαός στις παρέες, στα πηγαδάκια, στα καφενεία.
Και θα ήταν μιά καλή ιδέα να τους πλακώσουμε στις μηνύσεις.
 Όλους όσους κυβέρνησαν -απ΄το 74 και πέρα όμως, όχι απ΄το 81- κι ας αθωωθούν όσοι δεν έκλεψαν. Όσοι είναι αθώοι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, δε θα τους πειράξει η "ποινικοποίηση", αντίθετα θα τους δοθεί μιά πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαχωρίσουν τη θέση τους, να ξεχωρίσουν απ΄το κοπάδι.
Το θέμα είναι αν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στους δικαστές. Γιατί και σ΄αυτό το χώρο, οι πολιτικοί έλυναν κι έδεναν τόσα χρόνια.Φοβούμαι πως και η δικαιοσύνη έχει αλωθεί, τόσα χρόνια...
Και "παραδικαστικό" είχαμε και δικαστές που τα παίρνανε βρέθηκαν και κάθε που άλλαζε η κυβέρνηση βλέπαμε ν΄αλλάζουν οι κορυφαίοι λειτουργοί της δικαιοσύνης.
Που να πατήσουμε, σε ποιόν να βασιστούμε, που να γυρέψουμε το δίκιο μας...