Πλημμύρες στον Έβρο

Γιά ακόμη μιά φορά.... Χειρότερα από κάθε άλλη φορά....
Το ποτάμι θύμωσε πάλι. Τούτη τη φορά οι ζημιές είναι μεγάλες. Τούτη τη φορά οι πληγές θ΄αργήσουν να επουλωθούν και (προς μεγάλη χαρά κάποιων) θα κοστίσει πολύ η γιατρειά.
Τα αναχώματα που  παρέσυρε το νερό, καθώς και αυτά που έσπασαν οι αρμόδιες υπηρεσίες, γιά να εκτονωθεί το νερό, πρέπει να αποκατασταθούν. Οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες που καταστράφηκαν, πρέπει να αποζημιωθούν. (γιά αποζημίωση των ψαράδων, ούτε σκέψη φυσικά).
Τεράστια κονδύλια. Πολλά τα λεφτά, που θα τα διαχειριστούν άνθρωποι και φορείς, στους περισσότερους από τους οποίους εδώ και πολύ καιρό δεν έχουμε πιά καμιά απολύτως εμπιστοσύνη.
Ήρθαν -και θά΄ρθουν κι άλλοι- γι΄άλλη μιά φορά και οι πολιτικοί μας. Γι΄άλλη μιά φορά χύθηκαν κροκοδείλια δάκρυα, γι΄άλλη μιά φορά μίλησαν γιά άμεση αποκατάσταση, γιά την ανάγκη συνεργασίας μεταξύ των τριών χωρών, έτσι που να λυθεί οριστικά το πρόβλημα....
...τα ίδια που μας είχαν πεί και πρόπερσι και πρίν πέντε χρόνια και πρίν εικοσιπέντε χρόνια, τα ίδια που λένε κάθε φορά και που ποτέ δεν πραγματοποιούνται.
Γιά κείνο το φράγμα (αναβαθμίδα τάχαμου) που φράζει την ευθυγράμμιση, δε μιλά κανείς!
Γιά τα κανάλια που έχουν κλείσει απ΄το καλάμι και τα κούτσουρα, δε γίνεται κουβέντα. Και ούτε θα γίνει. Δε συμφέρει κατά πως φαίνεται.
Είναι καλύτερα να έχουμε "αποκαταστάσεις" και αποζημιώσεις κάθε τρείς και λίγο. Βολεύει καλύτερα...
Τα ίδια και τα ίδια δηλαδή, δε λέω κάτι καινούργιο. Μιά ερώτηση με τρώει μοναχά κι ας μη περιμένω απάντηση: με τα μισά από τα εκατομμύρια που δίνονται κάθε χρόνο γιά αποζημιώσεις και επισκευές, δε θα μπορούσαν να γίνουν τα απαραίτητα έργα γιά να λυθεί το πρόβλημα μιά κι έξω;
Να γλυτώσουμε μιά γιά πάντα από το άγχος και την ανασφάλεια;
Γιατί είναι πολλά τα λεφτά και το ξέρουν όλοι.
 Ή μήπως ο μόνος τρόπος γιά να δοθούν λεφτά από την κεντρική διοίκηση στον Έβρο, είναι οι  περίπου θεσμοθετημένες φυσικές καταστροφές;