Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Το βραβείο της ανοιχτής παλάμης!!!




Δεύτερη βδομάδα πλημμύρας στο Δέλτα του Έβρου.
   Τα υγρά λιβάδια έγιναν θάλασσες, τα ρηχά γινήκανε βαθιά, η στεριά άφαντη, παντού νερά.
Ο βάλτος σε όλο του το μεγαλείο. Έκπληκτοι, άφωνοι μπροστά στην φοβερή δύναμη της φύσης, ακόμη και οι άνθρωποι που ξέρουν, που γνωρίζουν το Δέλτα, που ζουν εκεί, που έχουν ξαναδεί πλημμυρισμένο τον «Γκιαούρ – αντά»
   Τα πουλιά μετακινούνται περισσότερο τώρα. Τα γνωστά τους «στέκια» είναι πιά πολύ βαθιά και έτσι αναγκάζονται να ψάξουν για καινούργια ρηχότερα.
   Η χαρά του βαλτοκυνηγού!   Η συχνότερες μετακινήσεις των υδρόβιων, σε συνδυασμό με τους δυνατούς νοτιάδες που τα αναγκάζουν να πετούν χαμηλότερα και την ευκαιρία πρόσβασης σe τόπους που χρόνια δεν μπορούσαμε να πάμε, κρέμασαν κάποια παπάκια στις πουλιάστρες.
Για χήνες ούτε λόγος φυσικά. Με είκοσι βαθμούς θερμοκρασία, Γενάρη καιρό, το πλησιέστερο που θα τις δει κάποιος είναι τα διακόσια μέτρα.
Βέβαια…. Υπάρχουν και κάποιοι που τις τουφεκάνε εκεί πάνω… αλλά δε θα καταπιαστώ με αυτούς τους αεραμυνίτες για να μη λερώσω το στόμα μου (και τη στήλη).

   Όσοι, τυχεροί, λοιπόν βρέθηκαν στον Έβρο τον τελευταίο καιρό (έχοντας την απαραίτητη γνώση του χώρου και του τρόπου φυσικά), χαρήκανε κυνήγι, χόρτασαν τουφεκιές, πήραν και παπάκια… όλα καλά. Χαμόγελα ξανά.

   Και ξεχάστηκε, γι΄άλλη μια φορά η μόλις προ εικοσαημέρου περιπέτεια με την, θεσμοθετημένη πιά, ετήσια προσφυγή του κ. Αγγελέτου στο Σ.Τ.Ε. και την ολιγοήμερη απαγόρευση του κυνηγιού.
   Τα αποτελέσματα της απαγόρευσης αυτής φανήκανε όμως στην αγορά του Έβρου. Και φανήκανε για τα καλά.
Ο Παναγιώτης απ΄το Γύθειο πήγε στα Σκόπια φέτος. Ο Στάθης απ΄τη Βέροια κυνήγησε στη Βουλγαρία. Και τα παιδιά απ΄την Κρήτη φύγανε για Σουδάν.
Παρέες που κάθε χρόνο, χρόνια τώρα περνάγανε βδομάδες στον Έβρο…
Καλά τα καταφέρατε λοιπόν κύριοι της ζωοφιλικής, οικολογικής, αντικυνηγετικής υστερίας. Οι Έλληνες κυνηγοί σκότωσαν περισσότερα πουλιά (απ΄αυτά που θέλατε να σώσετε τάχαμου) στις γειτονικές χώρες απ΄ότι θα σκότωναν εδώ. Πουλιά που δε θα φτάσουν ποτέ στη χώρα μας… χάρη στους «σωτήρες» τους.

Μπράβο σας… και του χρόνου… ή μήπως θα ήταν καλή ιδέα μια προσφυγή στο Βουλγάρικο και Σκοπιανό Σ.Τ.Ε.;
Ιδού, πεδίον δόξης λαμπρόν…

Γιώργος Αποστολόπουλος




      


   Τελικά έχουμε πολύ πλάκα εμείς οι κυνηγοί, φίλοι και συνάδελφοι. Βγήκε η νέα ρυθμιστική και στη στιγμή τα ξεχάσαμε όλα. Ή καμωνόμαστε πως δεν είδαμε – δεν ακούσαμε – δεν καταλάβαμε τίποτα.
   Το ξεκατίνιασμα συνεχίζεται ασταμάτητα. Φαγωμάρα, γκρίνια, μουρμούρα στα forums των κυνηγών, στα περιοδικά, στα καφενεία. Όπου τρείς καυγάς, όπου πέντε σύρραξη.
Όλοι ξέρουμε τα πάντα, όλοι κρίνουμε και κατακρίνουμε τους πάντες, όλοι ξέρουμε ποιος φταίει και όλοι βλέπουμε το φταίξιμο του αλλουνού. Για το δικό μας φταίξιμο ούτε σκέψη, ούτε λόγος. Αθώα περιστέρια εμείς.
   Εμείς που θυμόμαστε το σύλλογό μας μια φορά αρχές Αυγούστου όταν πάμε να θεωρήσουμε την άδεια κι άλλη μια στην κοπή της βασιλόπιττας, που δεν ξέρουμε πότε έγιναν οι τελευταίες εκλογές και ποιος είναι ο γραμματέας, ξαφνικά βγήκαμε όλο ορμή και αγανάκτηση να ζητήσουμε τα ρέστα.
  
Νισάφι πια, βαρέθηκα. Αν ο πρόεδρος του συλλόγου μας δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, αν χρησιμοποιεί την «καρέκλα» για την κοινωνική ή την μελλοντική πολιτική του ανέλιξη, δε φταίει αυτός ούτε το 10% των μελών που τον ψήφισε. Φταίει το 90% που δεν πήγε να ψηφίσει (βαριά δουλειά, η παραλία ευκολότερη) και όλοι όσοι κρίνουν από μακριά αλλά υποψηφιότητα δεν έβαλαν ποτέ.
 Φταίμε εμείς που αφήνουμε τους ίδιους και τους ίδιους να κάνουν μόνοι τους παιχνίδι και μόνοι τους κουμάντο, να μετέχουν στα διοικητικά και συνδικαλιστικά μας όργανα άνθρωποι που έχουν να μυρίσουν μπαρούτη δεκαετίες ολόκληρες.
Φταίμε εμείς που δεν αλλάζουμε όσους δεν μας αρέσουν. Αλλά και να το κάνουμε, αν δεν αλλάξουμε τους εαυτούς μας πρώτα, αν δεν αρχίσουμε να μετέχουμε και να συμμετέχουμε, μαζικά, δυναμικά, διεκδικητικά, αν δεν πιέσουμε και δεν ελέγξουμε,  αν δε συσπειρωθούμε γύρω από τα σωματεία και τους εκπροσώπους μας, εκατό προέδρους να αλλάξουμε, ο κάθε επόμενος ίδιος με τον προηγούμενο θα είναι.
   Και του χρόνου, υποκριτές φίλοι μου, δεν θα έχουμε ούτε αντικείμενο για να γκρινιάζουμε. Γιατί δε θα΄χουμε κυνήγι και δε θα΄χουμε συλλόγους.
Και πριν με πείτε υπερβολικό, διαβάστε το δελτίο τύπου που εξέδωσε το υπουργείο περιβάλλοντος κ.λ.π. προσοδοφόρων δραστηριοτήτων, μαζί με τη νέα ρυθμιστική.
Διαβάστε το δελτίο τύπου… θα καταλάβετε…

Γιώργος Αποστολόπουλος   

ποιά νίκη;;;




Καλά κυνήγια συνάδελφοι Κάννες ζεστές και νόστιμα λουκάνικα…
Έχουμε μια κατακαίνουργια ρυθμιστική λοιπόν. Καλορίζικη να ναι..… όμως… εγώ δεν αισθάνομαι κερδισμένος. Χαμένος αισθάνομαι γιατί όλη αυτή η άσκοπη και ανούσια διαδικασία μου στέρησε την ηρεμία, την γαλήνη μου, έχασα ώρες κυνηγιού και ξεκούρασης.
Στέρησε από τον τόπο μου ένα σοβαρό εισόδημα, χρήματα που φύγανε γιά Βουλγαρία και Σκόπια.

Και που θα λείψουν από την Ελληνική επαρχία.
Θα αισθανθώ κερδισμένος όταν το κυνήγι μας θωρακιστεί από νόμους, διατάξεις και διαδικασίες καθαρές, διάφανες και χωρίς παραθυράκια γιά προσφυγές και διωγμούς.

Θα νοιώσω ήσυχος, όταν στις 28 του κάθε Φλεβάρη την ώρα που θα λαδώνω τα όπλα μου, θα είμαι σίγουρος πως το πρωί της 20ης του επόμενου Αύγουστου θα μπορώ να ξημερώσω στη φυλάχτρα, να δώ το ξημέρωμα της έναρξης, το πρώτο τρυγόνι, να ρίξω την πρώτη τουφεκιά, όπως κάθε χρόνο και ο μόνος που θα μπορεί να μου το στερήσει να είναι ο Θεός μου.
Θα νοιώσω νικητής όταν καταφέρω να κάνω τον διπλανό μου να με γνωρίσει, να μάθει ποιος είμαι και τι κάνω εκεί έξω, να διώξω από πάνω μου τη ρετσινιά του φονιά που άλλες φορές αδαείς και άλλες κατευθυνόμενοι άνθρωποι μου κόλλησαν.
Θα αισθανθώ δικαιωμένος όταν δω στις εκλογές του συλλόγου με τα 3000 μέλη να μετριούνται 3000 ψήφοι. Όταν θα δω μια συνομοσπονδία που θα την τρέμουν οι πολιτικοί και τα τριγύρω τους λαμόγια. Μια συνομοσπονδία δυνατή, με ένα πρόεδρο που θα είναι σίγουρος πως με μια του λέξη ένα εκατομμύριο λαού θα βγεί στο δρόμο. Γιατί φίλοι μου το οποιοδήποτε συνδικαλιστικό όργανο το κάνουν δυνατό τα μέλη, όχι το προεδρείο του.

Αλλιώς η νέα ρυθμιστική δεν είναι τίποτα περισσότερο από μιά αναβολή μέχρι να ξαναρχίσουν τα ίδια. Και κάθε χρόνο τα ίδια, και κάθε φορά να μου κόβουν κι από κάτι, μέχρι που να με κάνουν να παρατήσω το κυνήγι ή να βγώ στην παρανομία.

Δεν τέλειωσε ο αγώνας. Τώρα ξεκινάει. Και θα΄ναι μακρύς ο δρόμος.

Το τουφεκάκι σας λοιπόν, λουκάνικο, ψωμί, κρεμμύδι, τσίπουρο και στο βουνό. Κι από μεθαύριο πάλι αγώνα.
Καλά να περάσετε.
Γιώργος Αποστολόπουλος

που λές κυρ - "οικολόγε" μου...



Κυρ – οικολόγε μου, που προσφεύγεις στο συμβούλιο της επικράτειας, ζητώντας να μου απαγορεύσεις το κυνήγι.
Τα κατάφερες και φέτος, καμιά δεκαριά μέρες δεν κυνήγησαν οι Έλληνες στην Ελλάδα. Κυνήγησαν στο εξωτερικό…. Καλά τα κατάφερες!
Ξέρεις άραγε ότι στα ξενοδοχεία της Βουλγαρίας και των Σκοπίων που οργανώνουν κυνήγια δεν βρίσκεις ούτε ράντσο; Υπερπληρότητα!!! Τριπλάσιοι Έλληνες κυνηγοί από πέρυσι. Έτσι η προσφυγή σου κάνει διπλό κακό:
1) Παίρνει τα χρήματα που θα φέρνανε οι κυνηγοί στο χωριό μου και που τα είχαμε τόση ανάγκη και τα στέλνει στις γειτονικές χώρες. Μπορείς να αισθάνεσαι περήφανος.
2) Ο κυνηγός που εδώ θα σκότωνε 5 τσίχλες και δυό φάσσες, εκεί θα σκοτώσει εκατοντάδες. Έτσι γίνεσαι υπεύθυνος γιά το φόνο πολλών χιλιάδων θηραμάτων που τάχαμ - δήθεν ήθελες να προστατέψεις. Μπορείς να αισθάνεσαι δικαιωμένος.
Εκτός αν ήθελες να προστατέψεις τα θηράματα της Ελλάδας και δεν ενδιαφέρεσαι γι αυτά της γείτονος. Αυτό όμως αναιρεί τα περί ιδεολογίας σου, γιατί απ΄όσο γνωρίζω, τα πουλιά δεν έχουν διαβατήριο. Εκτός αν σχεδιάζεις να προσφύγεις και κατά της ρυθμιστικής της Βουλγαρίας και της FYROM.
Και ακόμη κάτι που δε σκέφτηκες, όχι γιατί είσαι κουτός αλλά επειδή δεν ξέρεις και που κανείς από το δικό μου χώρο δεν τολμά να πεί, (το γιατί δεν το καταλαβαίνω):  Ο κυνηγός είναι κυνηγός και δε θα πάψει να κυνηγά με μηνύσεις, προσφυγές και απαγορεύσεις. Κανένας νόμος δεν μπορεί να επιβάλλει την αλλαγή την ιδεολογικής  τοποθέτησης και του  τρόπου ζωής κάποιου. Και όπου έγινε τέτοια απόπειρα, σε οποιοδήποτε θέμα, γέννησε σκληρούς πυρήνες, κοινωνική αναταραχή, ανυπακοή, αντίσταση, αντάρτικο.
Δεν θα πάψει να κυνηγά ο Έλληνας λοιπόν, με καμιά απαγόρευση. Θα αλλάξει τον τρόπο που το κάνει. Οι πιο εύποροι, οι προνομιούχοι θα κυνηγήσουν στις γειτονικές χώρες και στις εγχώριες ρεζέρβες (εκεί να δείς εκατόμβες ανυπεράσπιστων και άμαθων στο κυνήγι θηραμάτων, πλασμάτων που βγαίνουν από το κλουβί για να πάνε στο τουφέκι). Και αυτό χάρη σε κάποιον που σκοπός του είναι να σταματήσει το φονικό….
Οι άλλοι, οι φτωχότεροι, η πλέμπα, εγώ, θα κάνουν αυτό που κάνανε οι παππούδες μας τότε που τα φυσίγγια ήταν ακριβά και δυσπρόσιτα στον μέσο Έλληνα και που οι οργανωμένοι και συνειδητοποιημένοι κυνηγοί δώσαμε μάχες, δαρθήκαμε, ματώσαμε, έχουμε νεκρούς για να το σταματήσουμε. Τι θα κάνουν;
Θηλιές, πλάκες, δίχτυα, ξόβεργες, παγίδες, παραγάδια, σφεντόνες, αγκίστρια…. Τρόποι με τους οποίους, αθόρυβα, πετυχαίνανε μεγάλη και ανέξοδη κάρπωση. Βασανιστικός, φριχτός θάνατος για τα θηράματα. Μπορείς να αισθάνεσαι χαρούμενος.
Ποιος θα αποτρέψει τον στερημένο και, μετά την προσφυγή σου, έτσι κι αλλιώς παράνομο κυνηγό, κάτοικο Δικαίων Έβρου, (για παράδειγμα), μετά την πρώτη χιονόπτωση που θα κλείσει τους δρόμους καθιστώντας αδύνατο τον έλεγχο, από το να βγεί και να σκοτώσει σε δυό μέρες τα θηράματα ολόκληρης της χρονιάς και περισσότερα; Θα μου πείς ποιος τον σταμάταγε μέχρι σήμερα; Οι άλλοι κυνηγοί του χωριού. Γιατί; Γιατί ο λαθροθήρας, κύριέ μου, που είναι ο πραγματικός σου εχθρός και που με βρίζεις όταν με βάζεις στο ίδιο καζάνι μ΄εκείνον, είναι μεγαλύτερος εχθρός για μένα. Στερεί από μένα ότι στερεί από σένα και επιπλέον μου μειώνει το θήραμα και μου χαλάει το όνομα, δίνοντας το δικαίωμα στον κάθε αδαή να με κατηγορεί για δολοφονίες.
Η απαγόρευση θα πολλαπλασιάσει κατά πολύ τους λαθροθήρες, κύριε. Μπορείς να αισθάνεσαι ευτυχής.

Και ναι, κρύβονται συμφέροντα πίσω σου κυρ – «οικολόγε». Δεν λέω πως τους κρύβεις εσύ, άθελά σου τους έδωσες κρυψώνα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι «τα παίρνεις» από κάπου. Πιστεύω πως την έπαθες σαν την πόρνη του ανέκδοτου που όταν έμαθε μετά από χρόνια ότι οι άλλες πληρωνόταν για τις «υπηρεσίες» τους, αυτοκτόνησε…
Τα συμφέροντα, που είναι μεγάλα, είναι εκεί, κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους με όλα αυτά που κάνεις. Και είναι από το δικό μου χώρο, όχι από το δικό σου. Πονήρεψε λίγο, κοίτα γύρω σου, follow the money. Σε χρησιμοποιούν. Όλους σας χρησιμοποιούν. Βούτυρο στο ψωμί τους οι κινητοποιήσεις σας και οι προσφυγές.
Ψάξε να τους βρείς κι αν δεν μπορείς ζήτα βοήθεια από τα κυνηγετικά έντυπα. Ξέρουν και θα σου πούν.
Μη μου ζητάς να τους ονοματίσω. Δεν θα το κάνω, όχι επειδή είμαι δειλός αλλά γιατί την δική σου μήνυση μπορώ να την αντιμετωπίσω κι αν χάσω θα είναι τιμή και καμάρι για μένα να με στείλεις εσύ στη φυλακή.
Να τραβιέμαι όμως στα δικαστήρια μετά από μηνύσεις «συνκυνηγών», δεν το θέλω και δεν θα το αντέξω.
Εξ άλλου δεν είναι δική μου δουλειά, δική σου είναι. Καλό κυνήγι!!!

Ψάξε Ίσως να μάθεις κάτι. Ίσως –αυτό το κάτι- βοηθήσει στη διαβούλευση, απομακρύνοντας το φανατισμό. Μπορεί η κατάσταση να μας έκανε αντίπαλους, εχθρός μου όμως δεν είσαι.
Πρέπει να καταλάβεις πως την αντίθετη με τη σκέψη σου, σκέψη, τον άλλο τρόπο απ΄το δικό σου τρόπο ζωής δεν τον μάχεσαι. Δεν τον αλλάζεις με νόμους, προσφυγές, δικαστήρια. Με σοβαρό διάλογο θα μπορούσε να γίνει κάτι, καλό για όλους. Με καταναγκασμό μόνο βία θα φέρεις, γιατί ο καταναγκασμός είναι βία.
Με το διάλογο θα μπορούσες ακόμα κι εμένα να με πείσεις να κρεμάσω τα τουφέκια μου…

Κε Παπανδρέου...




Κύριε πρόεδρε της κυβέρνησης.

   Σας είναι βεβαίως γνωστό το σημαντικό έργο που επιτελούμε οι κυνηγοί, ο καθένας μόνος του, αλλά και μέσω των οργανώσεων μας, για την προστασία της υπαίθρου. Έργο που γίνεται αποκλειστικά με δικά μας χρήματα, χωρίς οποιαδήποτε εθνική ή ευρωπαϊκή επιχορήγηση.
Η κυνηγετική δραστηριότητα είναι τρόπος ζωής, πάνω από κόμματα, πολιτικά και θρησκευτικά πιστεύω για περισσότερους  από 250.000 Έλληνες κυνηγούς, κατόχους της σχετικής άδειας. Αν σε αυτούς συνυπολογίσουμε τους υπερήλικες συναδέλφους που «κατέθεσαν τα όπλα» παραμένουν όμως κυνηγοί, τους νεότερους που θέλουν αλλά δεν μπορούν επειδή τα 700 ευρώ του μισθού τους δεν φτάνουν, τις οικογένειες των πιο πάνω αλλά και τις πολλές χιλιάδες ανθρώπων που οικονομικά εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα, περισσότερο ή λιγότερο από τη νόμιμη και συνταγματικά κατοχυρωμένη κυνηγετική δραστηριότητα, φτάνουμε σε ένα άθροισμα πολύ πάνω του ενός εκατομμυρίου Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι εδώ και καιρό αδικούνται από ένα άτυπο αλλά καλά στημένο διωγμό.

   Η κατάθεση (όπως κάθε χρόνο) στο Συμβούλιο της Επικράτειας από τη Ζωοφιλική Οικολογική Ένωση Ελλάδας (ένα σωματείο με 3 ενεργά μέλη), αίτησης ακύρωσης κατά της ρυθμιστικής απόφασης θήρας για την τρέχουσα κυνηγετική περίοδο 2009–2010 μας έχει αναστατώσει και η δρομολογούμενη απαγόρευση του κυνηγιού μας έχει εξοργίσει.
   Φυσικά γνωρίζετε, ότι όλοι εμείς οι κυνηγοί που ζούμε στη φύση, αυτονόητα επιθυμούμε και αγωνιζόμαστε για ένα υγιές περιβάλλον σε αρμονία με τις παραδοσιακές ανθρώπινες δραστηριότητες μέσα σε αυτό. Δραστηριότητες που είναι απόλυτα συμβατές με την αειφορική διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος και την πολυδιαφημισμένη πράσινη ανάπτυξη, έτσι όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο και όπως επιτάσσει η Εθνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
   Στις μέρες μας, παραγνωρίζεται συστηματικά η συμβολή των κυνηγών στην προστασία του περιβάλλοντος και αποσιωπούνται τα οφέλη του κυνηγίου, για τη φύση, για εμάς τους τους κυνηγούς και τις οικογένειές μας, αλλά και για όσους εμπλέκονται οικονομικά, άμεσα ή έμμεσα με το κυνήγι. Αντίθετα, παρατηρείται μια εντελώς παράδοξη προσπάθεια δαιμονοποίησης του κυνηγιού. Η απαγόρευση του κυνηγίου είναι το πρώτο (και δυστυχώς το μοναδικό) μέτρο που λαμβάνεται στις λεγόμενες προστατευόμενες περιοχές, πολλές φορές με θολές και όχι νόμιμες μεθοδεύσεις. Εκδιώκονται οι νόμιμοι κυνηγοί και συνήθως αναλαμβάνουν δράση οι καταπατητές, οι εκχερσώσεις, η παράνομη οικοδόμηση, η παράνομη υλοτομία, η παράνομη βόσκηση, η απόθεση σκουπιδιών, η εγκατάλειψη...
 
   Γύρω από το κυνήγι αναπτύσσεται μεγάλη οικονομική δραστηριότητα. Πολλές χιλιάδες επιχειρήσεις με αντίστοιχο αριθμό εργαζομένων έχουν αποκλειστικό αντικείμενο τα είδη κυνηγίου. Πολλές χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, (καταλύματα, καφενεία, ταβέρνες, αρτοποιεία, βενζινάδικα κρεοπωλεία κλπ), στα πιο απομακρυσμένα και άγνωστα χωριά της παρακμάζουσας Ελληνικής επαρχίας, κατά τους χειμερινούς μήνες της πλήρους εγκατάλειψης, στηρίζουν την οικονομική τους επιβίωση στους κυνηγούς.

Από την άλληι οι διάφορες μοδάτες «οικολογικές» Μ.Κ.Ο, που χρηματοδοτούνται γενναία από ευρωπαϊκά και εθνικά κονδύλια, έχουν αναγορευτεί ως οι μοναδικοί συνομιλητές στο αρμόδιο Υπουργείο, ενώ  αγνοούνται παντελώς οι κυνηγετικές οργανώσεις με το τεράστιο και αναγνωρισμένο (και από εσάς τον ίδιο) έργο τους.

Κύριε πρόεδρε,

Η Πολιτεία θα κληθεί να δώσει λύση στο πρόβλημα που θα δημιουργήσει μια απόφαση του Σ.Τ.Ε.για τυχόν διακοπή του κυνηγίου και εσείς προσωπικά, καλείστε να πάρετε θέση, υπέρ ή κατά, ενός μεγάλου και πολύ σημαντικού κοινωνικού συνόλου που ασχολείται άμεσα ή έμμεσα με την κυνηγετική δραστηριότητα. Σε αυτές τις στιγμές η μή θέση εκλαμβάνεται ως αδιαφορία – αρνητική στάση.
Όλοι εμείς περιμένουμε από εσάς να πάρετε θέση υπέρ του Κυνηγίου, έτσι όπως παραδοσιακά έχει οργανωθεί και βιώνεται μέχρι σήμερα, στην Πατρίδα μας και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες.